تعداد نشریات | 44 |
تعداد شمارهها | 1,303 |
تعداد مقالات | 16,035 |
تعداد مشاهده مقاله | 52,538,304 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 15,242,084 |
تاثیر آموزش شفقتورزی مبتنی بر ذهنآگاهی بر خودانتقادی و اضطراب مادران دارای فرزند مبتلا به بیماری فنیلکتونوری (PKU) | ||
فصلنامه پژوهش های نوین روانشناختی | ||
مقاله 24، دوره 17، شماره 66، شهریور 1401، صفحه 229-237 اصل مقاله (591.59 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/jmpr.2022.15276 | ||
نویسندگان | ||
معصومه قاسم زاده1؛ سامره اسدی مجره2؛ زهره هاشمی* 3 | ||
1دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران. | ||
2استادیار، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران. | ||
3استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه مراغه، مراغه، ایران. | ||
چکیده | ||
وجود کودک با نیازهای ویژه در یک خانواده نوعی بحران به شمار می آید و والدین آنها تنش و فشار روانی فراوانی متحمل می شوند. هدف پژوهش حاضرتعیین اثر بخشی آموزش شفقت ورزی مبتنی بر ذهن آگاهی، بر خودانتقادی و اضطراب مادران دارای فرزند مبتلا به بیماری فنیل کتونوری است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. 24 نفر از مادران دارای فرزند مبتلا به بیماری PKU شهر قزوین در سال 1399 با توجه به معیار ورودی و به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 9 جلسه آموزش دریافت کردند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. به منظور جمع آوری داده ها ازپرسشنامه خودانتقادی (2004) و پرسشنامه اضطراب بک (1998) استفاده شد. در تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره و تحلیل کواریانس چندمتغیره استفاده گردید. نتایج نشان داد که آموزش شفقتورزی مبتنی بر ذهنآگاهی بر خودانتقادی و اضطراب مادران تاثیر معنادار داشته (p<0/01) و منجر به کاهش خودانتقادی و اضطراب مادران گردید. نتایج پژوهش دارای تلویحات کاربردی بوده و می تواند به عنوان یک شیوه درمانی در کاهش اضطراب و خودانتقادگری مادران کودکان PKU استفاده گردد. | ||
کلیدواژهها | ||
فنیل کتونوریا؛ شفقت؛ ذهنآگاهی؛ اضطراب؛ خودانتقادی | ||
مراجع | ||
بشارت، محمدعلی؛ علی بخشی، سیده زهرا؛ موحدی نسب، علی اکبر. (1389). تاثیر واسطهای نشخوار خشم بر رابطه بین ابعاد خشم و مهار خشم با سلامت و بیماری جسمی. روانشناسی معاصر. 2(5)، 3-14.
صادقی، انسیه؛ سجادیان، ایلناز؛ نادی، محمد علی. (1399). مقایسۀ اثربخشی ذهنآگاهی شفقتمحور و شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر نگرشهای ناکارآمد، خودکنترلی و سلامت روان. پژوهشنامه روانشناسی مثبت، 6(1)، 31-48.
میلانی فر، بهروز. (1398). روانشناسی کودکان و نوجوانان استثنایی. نشر قومس.
احمدی، راحله؛ سجادیان، ایلناز؛ جعفری، فریبا. (1398). اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر اضطراب، افسردگی و میل به خودکشی در زنان مبتلا به ویتیلیگ. پوست و زیبایی، 10 (۱)، 18-29.
رضایی، علیمحمد؛ جهان، فائزه. (1394). پیشبینی افسردگی بر اساس مؤلفههای کمالگرایی: نقش میانجی خود انتقادی. مطالعات روانشناسی بالینی، 5(19)، 1-18.
ابوالقاسمی، عباس؛ نریمانی، محمد. (1396). آزمونهای روانشناختی. اردبیل: انتشارات باغ رضوان.
رستم پور برنجستانکی، محدثه؛ عباسی، قدرت اله؛ میرزائیان، بهرام.(1399). اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر بهبود انعطافپذیری روانشناختی و کاهش خود انتقادی در مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی. مشاوره کاربردی، 10(2)، 1-18.
شریعتی، مریم؛ حمید، نجمه؛ هاشمی شیخ شبانی، اسماعیل؛ بشلیده، کیومرث؛ مرعشی، علی. (1396). اثربخشی درمان مبتنی بر مهرورزی بر افسردگی و خودانتقادی دانشجویان دختر. دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، 17(1)، 43-50.
شیرالی نیا، خدیجه؛ چلداوی، رحیم؛ امان الهی، عباس. (1397). اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر افسردگی و اضطراب زنان مطلقه. روانشناسی بالینی، 10(1)، 9-20.
سلیمی، آرمان، ارسلان ده، فرشته؛ زهراکار، کیانوش؛ داورنیا، رضا؛ شاکرمی، محمد. (1397). اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر سلامت روان زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس. افق دانش، ۲۴ (۲)، 125-131.
جوهری فرد، ر.؛ سبک خیز، س. (1396). تأثیر آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر خودانتقادی و ترس از شکست در افراد دچار بیماری قلبی، نشریه پرستاری قلب و عروق، 6، ، 14-21.
زراستوند، عاطفه؛ تیزدست، طاهر؛ خلعتبری، جواد؛ ابوالقاسمی، شهنام.(1398). اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت به خود بر خودتنظیمی زناشویی، دلزدگی زناشویی و خود انتقادی زنان نابارور. تحقیقات علوم رفتاری، ۱۷ (۴)، ۵۹۴-۶۰۵.
Bilginsoy, C., Waitzman, N., Leonard, CO., Ernst, SL. (2005). Living with phenylketonuria: perspectives of paitents andtheir families. J Inherit Metab Dis, 28(5), 639-49. Blatt, S.J. Zuroff, D.C. Lance, L. Hawley, L.L. & Auerbach, J.S. (2010). Predictors of sustained therapeutic change. Psychotherapy Research, 20, 37-54. Boersma, K., Hakanson, A., Salomonsson, E., Johansson, I. (2015). Compassion focused therapy to counteract shame, self-criticism and isolation. A replicated single case experimental study for individuals with social anxiety. Journal of Contemporary Psychotherapy. 45(2), 89-98. Campos, R. C., Besser, A., & Blatt, S. J. (2013). Recollections of parental rejection, self-criticism and depression in suicidality. Archives of Suicide Research, 17(1), 58-74. Daly, O., & Willoughby, T. (2019). A longitudinal study investigatingbidirectionality among nonsuicidal self-injury, self-criticism, and parentalcriticism. Psychiatry research, 271, 678-683. Falconer, C. J., King, J. A., & Brewin, C. R. (2015). Demonstrating mood repair with a situation‐based measure of self‐compassion and self‐criticism. Psychology and Psychotherapy: Theory, Research and Practice, 88(4), 351-365. Gilbert, P. Clarke, M. Hempel, S. Miles, J. N. V. & Irons, C. (2004). Criticizing and reassuring oneself: an exploration of forms, styles and reasons in female students. British Journal of Clinical Psychology, 43, 31–50. Gilbert, P., Irons, C. (2005). Focused therapies and compassionate mind training for shame and self-attacking. Compassion: Conceptualisations, research and use in psychotherapy, 5, 263-325. Habib, A., Fallahzadeh, M. H., Kazeroni, HR., Ganjkarimi, AH. (2010). Incidence of phenylketonuria in Southern Iran. Iran J Med Sci\. 35(2), 137-9. Hayes, S.C., Luoma, J.B., Bond, F.W., Masuda, A., Lillis, J. (2006). Acceptance and commitment therapy: Model, processes and outcomes. Behaviour research and therapy. 31, 44(1), 1-25. Irons, C., Lad, S. (2017). Using Compassion Focused Therapy to Work with Shame and Self-Criticism in Complex Trauma. Australian Clinical Psychologist, 3(1), 1-8. Krieger, T., Reber, R., von Glutz, B., Urech, A., Moser, C.T, Schulz, A., Berge, T. (2019). An Internet-Based Compassion-Focused Intervention for IncreasedSelf-Criticism: A Randomized Controlled Trial. Behavior Therapy, 50, 430-445. Mak, W. W. S. Wong, C. C. Y. Chan, A. T. Y. & Lau, J. T. F. (2019). Mobile self-compassion programme for promotion of public mental health: a randomised controlled trial. Hong Kong Medical Journal, 25(2), 17-15. McEwan, K., Gilbert, P. (2016). A pilot feasibility study exploring the practising of compassionate imagery exercises in a nonclinical population. Psychology and Psychotherapy: Theory, Research and Practice, 1, 89(2), 239-43. McConville, J. Lewis, D. Chambers, R. & Hassed, C. (2019). Physiotherapy student experience of a mindful movement and a mindful stress-reduction intervention: A qualitative study. New Zealand Journal of Physiotherapy, 47(3), 182-172. Muller-Pinzler L., Gazzola V., Keysers C., Sommer J., Jansen A. & Frassle S. (2015). Neural pathways of embarrassment and their modulation by social anxiety. NeuroImage, 119, 252–261. Neff, K. D. (2011). Self‐compassion, self‐esteem, and well‐being. Social and Personality Psychology Compassion, 5(1), 12-1. Neff, K. D., & Germer, CK. (2013). A pilot study and randomized controlled trial of the mindful selfcompassion program. Journal of Clinical Psychology, 69(3), 28-44. Kabat‐Zinn, J. (2003). Mindfulness‐based interventions in context: past, present, and future. Clinical psychology: Science and Practice, 10(2), 156-144. Noorbala, F., Borjali, A., Ahmadian-Attari, M. M., & Noorbala, A. A. (2013). Effectiveness of compassionate mind training on depression, anxiety, and selfcriticism in a group of Iranian depressed patients. Iranian Journal of Psychiatry, 8(3), 113-117. Popa, E. (2020). Particularities of Personality and Socio-Affective Behavior inChildren with Mental Disabilities. New Trends in Psychology, 2(1), 57-61. Shahar, B., Szepsenwol, O., Zilcha‐Mano, S., Haim, N., Zamir, O., Levi‐Yeshuvi, S., Levit‐Binnun, N. (2015). A wait‐list randomized controlled trial of loving‐kindness meditation programme for self‐criticism. Clinical psychology & psychotherapy, 22(4), 346-56. Takahashi, T, Sugiyama, F, Kikai, T., Kawashima, I., Guan, S., Oguchi, M., Uchida, T., & Kumano, H. (2019). Changes in depression and anxiety through mindfulness group therapy in Japan: the role of mindfulness and self-compassion as possible mediators, BioPsychoSocial Medicine, 13, 1-10. Thompson, R., Zuroff, D.C. (2004). The Levels of Self-Criticism Scale: Comparative self-criticism and internalized self-criticism. Personality and Individual Differences, 36(2), 419-30. Wardi-Zonna, K., & Wardi, A. (2020). Maternal Mental Health and Mindfulness. Journal of the Motherhood Initiative for Research andCommunity Involvement, 11(1), 107-93. Willis, T., & Gregory A. (2015). Anxiety Disorders and Sleep in Children and Adolescents. Sleep Medicine Clinics, 10(2), 125-131. You, J., Jiang, Y., Zhang, M., Du, C., Lin, M.-P., & Leung, F. (2017). Perceivedparental control, self-criticism, and nonsuicidal self-injury among adolescents: Testing the reciprocal relationships by a three-wave cross-lag model. Archives ofSuicide Research, 21(3), 379-39 | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 334 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 286 |