آمار
| تعداد نشریات | 31 |
| تعداد شماره‌ها | 734 |
| تعداد مقالات | 8,011 |
| تعداد مشاهده مقاله | 9,805,482 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 9,283,701 |
تحلیل خودگوییها در شاهنامة فردوسی | ||
| زبان و ادب فارسی (نشریه سابق دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز) | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده ، انتشار آنلاین از تاریخ 18 دی 1397 | ||
| نوع مقاله: علمی- پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
شهرزاد رادمنش  1؛ ابولقاسم قوام2
| ||
| 1مدرس دانشگاه جامع علمی کاربردی مشهد | ||
| 2دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| چکیده | ||
| عمدة مختصات زبان در شاهنامة فردوسی، بر گفت‌وگو محوری استوار است، در جوار این گفتارها، با خودگویی شخصیّت‌ها نیز مواجه می‌شویم. نقش خودگویی، برای گفت‌وگوهای تنهایی به کار می‌رود و شیوهای از روایت است که تجربیّات عاطفیِ شخصیّت‌های داستان، در سطوح مختلف ذهن، نشان داده می‌شود و به جریان سیّال ذهن نزدیک است. این مرحلة پیش از گفتار، زمزمة درونی است که شخصیت برای تبیین موقعیّت‌ها از آن بهره می‌برد. زبان و خودگویی در ادبیّات، دو نظام نشانگی است و سعی دارد محتویات ذهن شخصیت را به تصویر بکشد. خودگویی در شاهنامه، تولید معنا می‌کند و دارای کاربردهای مفهومی است. در این مقاله از منظر پیوند ادبیات با روان‌شناسی، ابیات مربوط به خودگویی در شاهنامه با دو روش پژوهشی کیفی و کمّی تبیین شده است که بیانگر ارتباط معناداری، بین خودگویی و شخصیّت‌پردازی، در شاهنامة فردوسی است. نتیجه آن‌که خودگوییها در کنش‌گری شخصیت‌ها، برخوردی منفعلانه، نشان دادند . به این معنا که در خودگویی؛ بیان مافی‌الضمیر صورت گرفته و ارتباط مستحکمی میان خودگویی و کنش و واقعة بعد از خودگویی وجود ندارد و به عبارتی از جانب شخصیت، کنشی متفاوت و منفعلانه انجام می‌گیرد که اغلب در تضاد با خودگویی است که زمزمه کرده است، در حالی‌که ارتباط وجوه و لایه‌های شخصیت به مراتب مؤثرتر و شفاف‌تر، نمودار شده‌است. در این مسیر، خودآگاهی هم جریان می‌یابد و ترسیم بهتر شخصیّت‌پردازی رخ می‌دهد. در تحلیل محتوا مشخص شد، خودگوترین شخصیت شاهنامه با (۲۳) بیت رستم و سپس به ترتیب سیاوش (۲۰) بیت و کی‌کاووس (۱۸بیت)، خودگوترین شخصیت‌ها هستند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| گفتار؛ خودگویی؛ شخصیّت؛ کنش | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Analysis of self-stories in Shahnameh Ferdowsi | ||
| نویسندگان [English] | ||
| shahrzad radmanesh1؛ abolghasem ghavam2 | ||
| 1Teacher of Applied Science University of Mashhad | ||
| 2Associate Professor at Ferdowsi University of Mashhad | ||
| چکیده [English] | ||
| Most of the coordinates of language in Ferdowsi's Shahnameh are based on a central dialogue, along with these speeches, we also encounter the characters. The role of self-reflection is used for lonely conversations and is a narrative that shows the emotional experiences of story characters at different levels of mind and is close to the flow of the mind. This pre-speech stage is an internal quest that the person uses to explain the situations and present their minds. In literature, language and self-reflection are two systems of sign and try to depict the contents of the mind's personality. Self-reflection in Shahnameh means production and conceptual applications. In this paper, from the point of view of linking literature with psychology, spontaneity in Shahnameh has been characterized by two qualitative and quantitative research methods, which shows a significant relationship between self-reflection and personality in Ferdowsi's Shahnam. The result is that selfishness in actions such as action, action or confrontation has shown a passive attitude, while the relationship of personality faces with self-reflection is far more effective and clearer. In the analysis of the content, the most authoritative personality of Shahnameh with (23) Beit Rustam and then Siavash (20) Beat and Kikavos (18 bits) are the most authoritative characters. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Speech, selftalk, personality, action | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 93 |
||
