بررسی زمان در حکایت‌های کلیله‌ودمنه بر اساس نظریه زمان در روایت

. اخلاقی، اکبر (1377)، تحلیل ساختاری منطق‌الطیر، اصفهان: فردا.

2. ایگلتون، تری (1388)، پیش‌درآمدی بر نظریة ادبی، ترجمة عبّاس مخبر،چ پنجم، تهران: مرکز.

3. امامی، نصرالله، مهدی‌زاده فرد، بهروز (1387)، «روایت و دامنة زمانی روایت در قصه‌های مثنوی»، نشریة ادب‌پژوهی، ش 5،صص 129- 160.

4. تودوروف، تزوتان (1382)، بوطیقای ساختارگرا، ترجمة محمّد نبوی،چ دوم، تهران: آگاه.

5. توکّلی، حمیدرضا (1389)، از اشارت‌های دری، بوطیقای روایت در مثنوی، تهران: مروارید.

6. تولـان، مایکل (1386)، روایت‌شناسی: درآمدی زبـان‌شناختـی – انتقادی، ترجمة سیّده فاطمه علوی و فاطمه نعمتی، تهران: سمت.

7. حرّی، ابوالفضل (1388)، «مولّفه‌های زمان و مکان روایی در قصص قرآنی»، نشریة ادب‌پژوهی، ش 7 و 8. ص 125- 141.

8. درودگریان، فرهاد و دیگران (1390)، «تحلیل زمان روایی از دیدگاه روایت‌شناسی بر اساس نظریة زمان ژنت در داستان "بی و تن" اثر رضا امیرخانی»، نشریه سبک‌شناسی نظم و نثر و فارسی «بهار ادب»، س 4، ش 3، ص 127- 138.

9. ریمون کنان، شلموت (1387)، روایت داستانی، بوطیقای معاصر، ترجمة ابوالفضل حّری، تهران: نیلوفر.

10.صهبا، فروغ (1387)،«بررسـی زمان در تاریخ بیهقـی بر اساس نظریة زمان در روایت». فصلنامة پژوهش‌های ادبی. س 5. ش 21. ص 89- 111.

11. قاسمی‌پور، قدرت (بی‌تاریخ)، «زمـان و روایـت»، فصـلنامـة نقـد ادبـی، س 1، ش 1، ص 123-144.

12. غلامحسین‌زاده، غلامحسین و دیگران (1386) ،«بررسی عنصر زمان در روایت با تأکید بر حکـایـت اعرابـی درویـش در مثنـوی»، فصـلنـامـة پژوهش‌های ادبـی، ش 16، ص199- 217.

13. لوته، یاکوب (1388)، روایت در سینما و ادبیّات، امید نیک‌فرجام، چ دوم، تهران: مینوی خرد.

14. مارتین، والاس(1389)، نظریه‌های روایت، ترجمة محمّد شهبا، چ چهارم، تهران: هرمس.

15. مندنی‌پور، شهریار(1380)، کتاب ارواح شهرزاد، تهران: ققنوس.

16. منشی‌، نصرالله (1370)، کلیله‌ودمنه، تهران: دانشگاه تهران.

17. نیکوبخت، الهام (1389)، «رؤیای خیس »(گذر از تک‌گویی درونـی به جریان سیّال ذهن)، ماهنامة کتاب ماه ادبیّات، س 4، ش 43، ص 18- 21.