آمار
| تعداد نشریات | 44 |
| تعداد شماره‌ها | 1,323 |
| تعداد مقالات | 16,270 |
| تعداد مشاهده مقاله | 52,954,375 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 15,624,983 |
بررسی و نقد تفاسیر واعظانه قرآن | ||
| دین پژوهی و کارآمدی | ||
| دوره 4، شماره 2 - شماره پیاپی 12، شهریور 1403، صفحه 99-120 اصل مقاله (1.24 M) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/nrr.2024.62434.1338 | ||
| نویسندگان | ||
| باقر ریاحی مهر* 1؛ سید محمد حسینی پور2 | ||
| 1استاد یار گروه قرآن و مستشرقان ،مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره).جامعه المصطفی العالمیه | ||
| 2دکترای تفسیر تطبیقی | ||
| چکیده | ||
| از جمله ابزارهای مورد استفاده بزرگان ادبیات فارسی در راستای دستگیری معنوی از دیگران، وعظ و اندرز است؛ به گونهای که میتوان گفت این مقوله بیاغراق بخش معظمی از متون نظم و نثر فارسی را شکل داده است. از کهنترین شاعران و ادیبان تا معاصران از ایشان، پند و اندرز را در آثار خود بهکار بسته و حتّی، گاه در مسائلی چند، به نقد واعظان پرداختهاند. از آنجاکه هدف اصلی قرآن، هدایت و موعظه است، ادیبان پارسینگاری که در حوزه تفسیر قرآن دست به تألیف زدهاند، موعظه را بخش مهمی از آموزههای تفسیری خود ساخته و در تفاسیری که به عنوان «تفسیر واعظانه» نامبردار گشتهاند، به اندرز خوانندگان و مخاطبان خود روی آوردند. پدیده تفسیر آمیخته با وعظ، از دیرباز در ادب فارسی با ترجمه تفسیر طبری رخ نمود سپس در دورههای میانی به خلق آثاری در نظم و نثر نظیر: روض الجنان رازی و کشف الأسرار میبدی انجامید؛ اگرچه نمیتوان از مثنوی ملای روم که با الهام از آیات قرآن به اندرز مخاطبان در لوای گونهای از تفسیر و تبیین قرآن پرداخته، اغماض کرد. آنگاه عالمانی از متأخران این سیر را ادامه دادند و چونان اسلاف خود به خلق آثار تفسیری-ادبی سترگی دست یافتند؛ چنانکه از مواهب علیّه کاشفی سبزواری میتوان به عنوان اوج تفسیر واعظانه متأخران ادب فارسی یاد کرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| وعظ؛ واعظ؛ تفسیر واعظانه؛ زبان و ادب فارسی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 158 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 130 |
||