دانشگاه تبریز
فهرست نشریات دارای اعتبار وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC)

 آمار

تعداد نشریات45
تعداد شماره‌ها1,365
تعداد مقالات16,813
تعداد مشاهده مقاله54,157,297
تعداد دریافت فایل اصل مقاله16,868,914
معینی فر, محدثه. (1403). استیفای حق به شهر در حقوق ایران در پرتو حکمرانی مبتنی بر پایداری. سامانه مدیریت نشریات علمی, 3(9), 10-1. doi: 10.22034/jprd.2024.62147.1102
محدثه معینی فر. "استیفای حق به شهر در حقوق ایران در پرتو حکمرانی مبتنی بر پایداری". سامانه مدیریت نشریات علمی, 3, 9, 1403, 10-1. doi: 10.22034/jprd.2024.62147.1102
معینی فر, محدثه. (1403). 'استیفای حق به شهر در حقوق ایران در پرتو حکمرانی مبتنی بر پایداری', سامانه مدیریت نشریات علمی, 3(9), pp. 10-1. doi: 10.22034/jprd.2024.62147.1102
معینی فر, محدثه. استیفای حق به شهر در حقوق ایران در پرتو حکمرانی مبتنی بر پایداری. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1403; 3(9): 10-1. doi: 10.22034/jprd.2024.62147.1102

استیفای حق به شهر در حقوق ایران در پرتو حکمرانی مبتنی بر پایداری

فضای شهری و حیات اجتماعی
مقاله 1، دوره 3، شماره 9، شهریور 1403، صفحه 10-1    اصل مقاله (1.07 M)
نوع مقاله: مقاله علمی و پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/jprd.2024.62147.1102
نویسنده
محدثه معینی فر*
استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده علوم و تحقیقات اسلامی، دانشگاه بین المللی امام خمینی - قزوین- ایران
چکیده
پیوند میان استیفای حق‌های شهروندان و حکمرانی که در حق به شهر به اوج ظهور و بروز خود رسیده، امری غیرقابل‌انکار است و بدین ترتیب، حق به شهر و حکمرانی محلی دو روی یک سکه خواهند بود. این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی در پی پاسخ به این سؤال‌هاست که مفهوم، ابعاد و محتوای حق به شهر در حقوق ایران چیست و این حق چه نسبت و رابطه‌ای با حکمرانی مبتنی بر پایداری دارد؟

حق به شهر امری اعتباری است که متعلقِ آن، شهر و امکانات مادی و معنوی درون آن است که معیارهای متفاوتی را می‌توان برای تعیین ابعاد و محتوای آن برشمرد، مانند قانون و عرف خاص که البته معیار دوم برای‌آنکه اعتبار یابد، باید به تصویب قانون‌گذار برسد. صاحبان این حق، مردم و متعهد آن نیز دولت و بخشی از آن‌ یعنی شهرداری‌ها و سازمان‌های مشابه و خود مردم هستند. حکمرانی مبتنی بر پایداری با روش‌هایی چون رفع ابهام‌های حق به شهر و ایجاد شرایط استیفای این حق از طریق دستیابی به اهداف خود می‌تواند به استیفای حق به شهر کمک نماید.
کلیدواژه‌ها
حق به شهر"؛ محتوا"؛ حکمرانی پایداری"؛ "؛ شهر"
اصل مقاله

پیوند میان استیفای حق­های شهروندان و حکمرانی که در حق به شهر به اوج ظهور و بروز خود رسیده، امری غیرقابل‌انکار است و بدین ترتیب، حق به شهر و حکمرانی محلی دو روی یک سکه خواهند بود. این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی در پی پاسخ به این سؤال­هاست که مفهوم، ابعاد و محتوای حق به شهر در حقوق ایران چیست و این حق چه نسبت و رابطه­ای با حکمرانی مبتنی بر پایداری دارد؟

حق به شهر امری اعتباری است که متعلقِ آن، شهر و امکانات مادی و معنوی درون آن است که معیارهای متفاوتی را می­توان برای تعیین ابعاد و محتوای آن برشمرد، مانند قانون و عرف خاص که البته معیار دوم برای‌آنکه اعتبار یابد، باید به تصویب قانون‌گذار برسد. صاحبان این حق، مردم و متعهد آن نیز دولت و بخشی از آن­ یعنی شهرداری­ها و سازمان­های مشابه و خود مردم هستند. حکمرانی مبتنی بر پایداری با روش­هایی چون رفع ابهام­های حق به شهر و ایجاد شرایط استیفای این حق از طریق دستیابی به اهداف خود می­تواند به استیفای حق به شهر کمک نماید.

واژگان کلیدی: حق به شهر، ابعاد، شهر، محتوا، حکمرانی پایداری.

مراجع
  • آخوند خراسانی، محمدکاظم (1406). حاشیه المکاسب. تهران: وزارت ارشاد اسلامی.
  • اراکی، محمدعلی (1415). کتاب البیع (جلد 1). قم: اسماعیلیان.
  • امامی، سید حسن (1363). حقوق مدنی (جلد 4). تهران: اسلامیه.
  • انصاری، مرتضی (1420). المکاسب (جلد 3). قم: مجمع الفکر اسلامی.
  • بحرالعلوم، سید محمد (1403). بلغه الفقیه. تهران: مکتبه الصادق علیه­السلام.
  • براتی، ناصر، ثامنی، امیر (1394). «شهر آموزش‌دهنده؛ ضرورت­ها و راهکارها». نوشتارهایی در باب مدیریت شهری و حکمرانی خوب شهری. تهران: مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران، 9-23.
  • پور داداش، امیر و دیگران (1402). «ارزیابی نقش حکمروایی خوب در تحقق توسعه پایدار منطقه آزاد ارس». فضای شهری و حیات اجتماعی، 2(7)، 21-39.
  • پورمحمدی، محمدرضا و سعادت‌جو، مهری. (1403). «ارزیابی ابعاد رویکرد توسعه پایدار شهری در بهبود فضاهای سبز شهری (نمونه موردی: منطقه 10 کلانشهر تبریز)». فضای شهری و حیات اجتماعی، 3(8)، 44-19.
  • حبیب‌نژاد، سید احمد، خسروی، احمد (1401). «حق به شهر و امکان شناسایی آن در نظام حقوقی ایران». مطالعات حقوق عمومی، 52 (1)، 183-163.
  • حسینی حائری، سید کاظم (1421). فقه العقود (جلد 1). قم: مجمع اندیشه اسلامی.
  • جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1372). ترمینولوژی حقوق. تهران: گنج دانش.
  • جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1380). حقوق اموال. تهران: گنج دانش.
  • زاهدی، شمس السادات، ابراهیم‌پور، حبیب (1391). حکمرانی مبتنی بر پایداری (با تأکید بر حفاظت محیطی). تهران: سمت.
  • کاتوزیان، ناصر (1377). فلسفه حقوق (جلد 3). تهران: شرکت سهامی انتشار.
  • کاتوزیان، ناصر (1382). مقدمه علم حقوق و مطالعه در نظام حقوقی ایران. تهران: سهامی انتشار.
  • کامیار، غلامرضا (1382). حقوق شهری. تهران: مجد.
  • کامیار، غلامرضا (1396). حقوق شهری و شهرسازی. تهران: مجد.
  • کامیار راد، ساناز و دیگران (1400). «حق بر شهر». پژوهش حقوق عمومی، 22(70)، 250-282.
  • مرد علی، محسن، شهسواری، محمدعلی (1394). «شاخص­ها و ابزارهای سنجش رضایت شهروندان از شهرداری تهران». نوشتارهایی در باب مدیریت شهری و حکمرانی خوب شهری. تهران: مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران، 584-614.
  • مظهری، محمد (1403). حقوق شهری. تبریز: یانار.
  • ملک­نیا، محبوبه (1394). «نقش آموزش­های شهروندی بر توسعه شهر الکترونیک». نوشتارهایی در باب مدیریت شهری و حکمرانی خوب شهری. تهران: مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران، 25-55.
  • موسوی خمینی، سیدروح‌الله (1421). البیع (جلد 1). تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
  • موسوی خویی، سید ابوالقاسم (بی­تا). مصباح‌الفقاهه فی المعاملات (جلد 2). قم: داوری.
  • نائینی، محمدحسین (1418). منیه الطالب (جلد 1). قم: اسلامی.
  • نادر آبادی، طیبه، قلیچ، مرتضی، رمضانی، محمدعلی (1392). قابلیت­های کلیدی برای بهبود حکمرانی محلی. تهران: تیسا.
  • نقیبی مفرد، حسام (1389). حکمرانی مطلوب در پرتو جهانی‌شدن حقوق بشر. تهران: شهر دانش.
  • Fisher, Robert et al. (2013). “We are radical: The right to the city alliance and the future of community organizing”. Journal of Sociology and Social Welfare, 40(1), 157-182.
  • Harvey, David. (2003). “The Right to the City”. International Journal of Urban and Regional Research, 27, 939-941.
  • Harvey, David. (2008). “The right to the city”. The City Reader, 6, 23-40.
  • Holston, James. (2009). “Insurgent citizenship in an era of global urban peripheries”. City & Society, 21(2), 245-267.
  • Hearne, Rory. (2013). “Realising the “right to the city”: Developing human rights based framework for regeneration of areas of urban disadvantage”. International Journal of Law in the Built Environment, 5(2), 172-188-193.
  • Gott, Gil (2016). “Race, right to the city and rescaled constitutionalism”. Charleston Law Review, 10(2), 195-214.
  • Idiculla, Mathew. (2020). “A Right to the Indian city? legal and political claims over housing and urban space in India”. Socio-Legal Review, 16(1), 1-25.
  • Isar dos Santos Gomes, (2018). “The right to the city from legal and sociological perspective”. DIREITO GV Law Review, 14(2), 492-512.
  • Lefebvre, Henri (1996). Writings on Cities. London: Wiley-Blackwell.
  • Layard, Antonia (2012). “Property paradigms and place-making: right to the city; right to the street”. Journal of Human Rights and the Environment, 3(2), 254-272.
  • Mattei, Ugo & Quarta, Alessandra (2015). “Right to the city or urban commoning: Thoughts on the generative transformation of property law”. Italian Law Journal, 1(2), 303-326
  • Pindell, Ngai (2006). “Finding right to the city: Exploring property and community in Brazil and in the United States”. Vanderbilt Journal of Transnational Law, 39(2,( 435-480
  • Pindell, Ngai (2008). “The Right to the City”. Harvard Blackletter Law Journal 24, 69-72
  • Purcell, Mark. (2002). “Excavating Lefebvre: The right to the city and its urban politics of the inhabitant”. GeoJournal, 58, 99-108
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 273
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 170


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب