تعداد نشریات | 44 |
تعداد شمارهها | 1,303 |
تعداد مقالات | 16,020 |
تعداد مشاهده مقاله | 52,489,987 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 15,217,504 |
سنجش تطبیقی ظرفیت مشارکت پذیری ساکنان دربافت های جدید و قدیم شهری با استفاده از مدل AHP (نمونه موردی: محله حسینیه «قدیم» و کوی قائم «بافت جدید» شهر زنجان) | ||
جغرافیا و برنامهریزی | ||
مقاله 7، دوره 18، شماره 48، تیر 1393، صفحه 123-148 اصل مقاله (639.33 K) | ||
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
اسماعیل دویران1؛ جمیله توکلی نیا2؛ سعید غلامی3؛ مهرداد دانش دوست* 3 | ||
1جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تربیت مدرس تهران | ||
2دانشگاه شهید بهشتی | ||
3طراحی شهری دانشگاه آزاد زنجان | ||
چکیده | ||
امروزه بهدنبال نارسایی و انتقادات وارده به روند برنامهریزی شهری قبل از دهه 1950 (چون طرحهای شـهری کالبد محور) شاهد ورود و کاربست مـفهوم مشارکت و برنامهریـزی مشارکتی در ادبـیات برنامهریـزی، ابتدا در کـشورهای توسـعهیافته و سپس نشر و نمو آن در کـشورهای در حال توسـعه میباشیم. آگاهی از ظرفیت مشارکتپذیری ساکنان بافتهای مختلف شهری برای تحقق برنامهها و رسیدن به اهداف برنامهریزی امری ضروری است. از این رو شناخت ابعاد مختلف مشارکت و سنجش آن در محلات شهری منجر به درک درست تفاوتهای موجود عناصر سیستم شهری (محلات شهری) شده و فرایند برنامهریزی شهری را متناسب با تفاوتهای موجود، نظام داده و عملیاتی میکند. این پژوهش با استفاده از روش تحقیق کمی، در چارچوب مدل تحلیل سلسلهمراتبی (AHP) و تحلیل همبستگی سعی نموده است به مقایسه تطبیقی ظرفیت مشارکت مردم در بافتهای فرسوده و جدید شهری با نمونه موردی محله حسینیه (بافت قدیم ) وکوی قائم (بافت جدید) شهر زنجان بپردازد. نتایج بهدست آمده نشان میدهد که با وجود مشکلات عدیده در بافتهای فرسوده ظرفیت مشارکتپذیری ساکنان آن در ارتقا محیط محل بالاتر از بافتهای جدید است. | ||
کلیدواژهها | ||
برنامه ریزی مشارکتی؛ تسهیل گری؛ بافت قدیم و جدید؛ فرایند تحلیل سلسله مراتب (AHP) | ||
مراجع | ||
1ـ احدنژاد، محسن (1389)، «ارزیابی آسیبپذیری اجتماعی شهرها در برابر زلزله نمونه موردی: شهر زنجان»، فصلنامه مطالعات شهری و منطقهای، دانشگاه اصفهان، شماره 7، ص90-71 . 2ـ اوست، هویی زن (1377)، «اندریاس، مشارکت شهروندان در طرحریزی توسعه نواحی شهری»، ترجمه ناصر برکپور، مجلهمعماریو شهرسازی، شماره 48 و 49، ص 110-95. 3ـ جباری حبیب (1382)، «سرمایه اجتماعی»، فصلنامه رفاه اجتماعی، شماره10، ص 295-280. 4ـ سوم دی (1386)، «روزنامه آفتاب»، مصاحبه با امامی، مددی. 5ـ عبدی دانشپور، زهره (1387)، «نظریههای برنامهریزی با تأکید بر برنامهریزی شهری»، تهران، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی، تهران. 6ـ علویتبار، علیرضا (1382)، «الگوی مشارکت شهروندان در اداره امور شهرها»، جلد اول، انتشارات سازمان شهرداریهای کشور، تهران. 7ـ علیخواه فردین (1383)، «نوسازی بافتهای فرسوده شهری، موانع اجتماعی و فرهنگی»، فصلنامه ایرانشهر، شماره 9 و10، دفتر پژوهشهای فرهنگی، تهران. 8ـ قدسیپور، حسن (1387)، «فرایند تحلیل سلسهمراتب AHP»، انتشارت دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران. 9ـ کلیتون، اندرو؛ اوکلی، پیتر و پرات، برایان، (1386)، «توانمندسازی مردم»، ترجمه پیروز ایزدی، سلسله انتشارات روستا و توسعه، شماره 55. 10ـ مددی، داوود؛ امامی، حسن (1386)، «تسهیلگری ابزاری برای توانمندسازی منابع انسانی»، انتشارات مرکز آموزش و تحقیقات صنعتی ایران، تهران. 11ـ مهدیزاده جواد، راهبرد (1382)، «توسعه شهری»، وزارت مسکن و شهرسازی، تهران. 12ـ مهندسان مشاور آرمانشهر ( 1386)، «طرح راهبردی بافت فرسوده یزد»، گزارشات مرحله اول. 13- Forster, J. (1999), “The Deliberative Practitioner (Encouraging Participatory Planning Processes)”, The Mitpressus. A.
14- Saaty, T.L (1986), “Axiomatic Foundation of Analytical Hierarchy Process”, Management Science, Vd. 32, No7, July 1986.
15- Sannof, H. (2000), “Community Participation Methods in Design and Planning”, John wily & Sons, New York.
16- Ulengin, B. (2001), “Istanbul”, European Journal of Operational Research, 130 (2001), Www. World bank.ir. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3,887 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,682 |