گفتمان کاوی مولانا و شمس در بیان عاشقانه براساس نظریه هلیدی

آقاگل‌زاده، فردوس (1386). تحلیل گفتمان انتقادی و ادبیات. ادب‌پژوهی، 1 (1)، 17-27.

اعتمادی، محمدجواد (1398). به عبارت آفتاب. تهران: معین.

اعلایی، مریم «و دیگران» (1389). «بررسی تبادل معنا در کتاب­های درسی علوم انسانی در چارچوب دستور نظام­مند نقش‌گرای هلیدی از منظر فرانقش بینافردی». پژوهش زبان و ادبیات فارسی، 4 (17).

ایشانی، طاهره. نرگس، نظیف (1393). «تحلیل جهان‌بینی و شخصیت سعدی در غزلیات با رویکرد زبان‌شناسی نقش‌گرا». ادبیات تعلیمی، 7 (25)، 85- 108.

بابایی، پرویز (1372). کلیات شمس تبریزی مولانا جلال­الدین محمد مشهور به مولوی مطابق نسخه تصحیح‌شده بدیع­الزمان فروزانفر. تهران: نگاه و علم.

بیاتی، اردوان (1392). کلیات شمس تبریزی براساس تصحیح و طبع بدیع­الزمان فروزانفر. تهران: دوستان.

پهلوان نژاد، محمدرضا. فائزه وزیرنژاد (1388). «بررسی سبکی رمان چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم با رویکرد فرانقش میان­فردی نظریه نقش‌گرایی». ادب پژوهی، 3 (7)، 51- 77.

جمالی، فاطمه. گلاره، الوندپور (1402). «تحلیل گفتمان مولانا در غزلیات شمس براساس فرانقش بینافردی طبق نظریه هلیدی». جستارهای زبانی، 14(4)،313-338.

حسینی، سارا. محمدتقی، جهانی (1399). «تحلیل فرانقش اندیشگانی شعر «خوان هشتمِ» مهدی اخوان ثالث براساس دستور نقش‌گرای هلیدی». پژوهش‌نامۀ ادب حماسی، 2(30)،131-149.

حمدی دورباش، روح‌انگیز (1396). «بررسی وجوه و فرایند افعال در سی غزل عطار از منظر زبان‌شناسی نقش‌گرای هلیدی». پژوهش نامۀ زبان ادبی،

رضوی، محمدرضا (1391). «گفتگو با مایکل هلیدی، بنیان‌گذار دستور نقش‌گرای نظام‌مند». زبان و زبان‌شناسی، 8 (1)، 157-175.

رضویان، حسین. اعظم، میرزایی (1394). «بررسی منظومه آرش کمانگیر اثر سیاوش کسرایی از دیدگاه نقش‌گرایی (فرانقش متنی)».

روبینز، آر، اچ (1395). تاریخ مختصر زبان‌شناسی. ترجمه علی‌محمد حق‌شناس، تهران: مرکز.

زمانی، کریم (1397). شرح دیوان شمس تبریزی، مولانا جلال‌الدین رومی. تهران: قطره.

ستاری، جلال (1386). عشق‌نوازی‌های مولانا. تهران: مرکز.

سراج، سیدعلی (1392). «مطالعه دستور نقش‌گرای هلیدی در ده رمان از ده داستان نویس زن ایرانی». مطالعات داستانی، 2 (2)، 60- 77.

سروش، عبدالکریم (1379). قمار عاشقانۀ شمس و مولانا. تهران: صداوا.

شفیعی کدکنی، محمدرضا (1375). گزیده غزلیات شمس. تهران: امیرکبیر.

شفیعی کدکنی، محمدرضا (1387). غزلیات شمس تبریز، مولانا جلال­الدین بلخی، مقدمه، گزینش و تفسیر. تهران: سخن.

شعیری، حمیدرضا (1385). تجزیه‌وتحلیل نشانه- معناشناختی گفتمان. تهران: سمت.

شمیسا، سیروس (1395). کلیات سبک‌شناسی. تهران: میترا.

عباسی داکانی، پرویز (1396). شمس من و خدای من. تهران: علم.

فقیری، غلام محمد (1386). «الگوی ساختاری نقشی برای سبک‌شناسی گفتمان انتقادی». مطالعات ترجمه، 5 (19).

قنبری عبدالملکی، رضا. آیلین، فیروزیان پوراصفهانی (1400). «سبک‌شناسی گفتمانِ داستان کوتاه «دهلیز» از منظر فرانقش‌های «اندیشگانی» و «متنی» براساس دستور نقش‌گرای نظام‌مند هلیدی». پژوه‌‌های زبانی، 12(1).

کمپانی زارع، مهدی (1390). حیات معنوی مولوی، تهران: نگاه معاصر.

کیانپور، نسترن «و دیگران» (1400). «تحلیل اولین سخنرانی رؤسای جمهور پیشین ایران و آمریکا دربارۀ برنامۀ جامع مشترک (برجام) از دیدگاه دستور نقش‌گرای هلیدی». زبان‌شناسی اجتماعی، 4(4)، 9-22.

منشی‌زاده. مجتبی. لیلا، الهیان (1394). «بررسی سبک‌شناختی فعل در گلستان؛ متأثر از حوزۀ تعلیمی آن با رویکرد نقش‌گرای نظام‌مند». جستارهای زبانی، 6(6)، 259-279.

مجیدی، فاطمه «و دیگران» (1393). «بررسی ویژگی­های سبکی کشف­المحجوب با رویکرد نظریه انتقادی در چارچوب دستور نقش­گرای هلیدی». پژوهش‌های ادب عرفانی، 8 (2)، 123- 156.

موحد، محمدعلی (1387). باغ سبز، گفتارهایی دربارۀ شمس و مولانا. تهران: کارنامه.

هلیدی، مایکل. رقیه، حسن (1993). زبان، بافت و متن. ترجمه محسن نوبخت. تهران: سیاهرود.

یورگنسن، ماریان. لوئیز (1389). فلیپس. نظریه و روش در تحلیل گفتمان. ترجمه هادی جلیلی، تهران: نی.