آمار
| تعداد نشریات | 44 |
| تعداد شماره‌ها | 1,323 |
| تعداد مقالات | 16,270 |
| تعداد مشاهده مقاله | 52,954,058 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 15,624,718 |
نقد دکارت بر افلاطون‌گرایی در مسأله‌ی نفس و بدن | ||
| مجله پژوهش های فلسفی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 18 دی 1401 | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی- پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/jpiut.2023.34835.2366 | ||
| نویسندگان | ||
| سید حسین حسینی* 1؛ محمد رضا عبداله نژاد2؛ سید مصطفی شهر آیینی3 | ||
| 1گروه آموزشی فلسفه دانشگاه تبریز، دانشکده ادبیات و زبانهای خارجی | ||
| 2دانشیار گروه فلسفه دانشگاه تبریز | ||
| 3دانشیار گروه فلسفه، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران | ||
| چکیده | ||
| در این مقاله رویارویی انتقادی دکارت را با اتهام افلاطون‌گرایی در معضل نفس و بدن بررسی می‌کنیم. دکارت همیشه در معرض این اتهام بود که نفس و بدن را چنان از هم جدا می کند که دیگر قابل به‌هم‌پیوستن نیستند و به این ترتیب، وحدت و یک‌پارچگی وجود انسان در فلسفه ی او از بین می‌رود. اما دکارت نمی‌پذیرفت و در مقابل آن، از خود دفاع می‌کرد. در این مقاله به ایرادات مخالفان به‌ویژه گاسندی و شاه‌بانو الیزابت و نیز به دفاعیات دکارت در برابر ایرادات وارد بر او می‌پردازیم و روی‌کردهای تازه‌‌ای را به مسأله‌ی نفس و بدن در فلسفه‌ی دکارت به‌دست می‌دهیم. دکارت رابطه ی نفس و بدن را مانند رابطه ی کشتی بان و کشتی نمی داند و صریحا با جدایی هستی شناختی نفس و بدن مخالف است. او قائل به تمایز معرفت شناختی نفس و بدن است و برای رسیدن به این درک معرفت شناختی پیشنهاد می کند که حواس خود را به طور موقت کنار بگذاریم. از سوی دیگر، پیشنهاد دکارت برای درک وحدت هستی شناختی نفس و بدن این است که به ساحت تجربه ی زیسته و متعارف زندگی باز گردیم. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| دوگانه‌انگاری؛ معضل نفس- بدن؛ افلاطون‌گرایی؛ وحدت جوهری؛ وحدت عرضی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 506 |
||