تعداد نشریات | 44 |
تعداد شمارهها | 1,304 |
تعداد مقالات | 15,953 |
تعداد مشاهده مقاله | 52,289,520 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 15,046,781 |
رتوریک و نسبت آن با سیاست در اندیشه ارسطو | ||
مجله پژوهش های فلسفی | ||
مقاله 11، دوره 17، شماره 44، آذر 1402، صفحه 222-241 اصل مقاله (1.14 M) | ||
نوع مقاله: مقاله علمی- پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/jpiut.2022.52677.3326 | ||
نویسندگان | ||
فاطمه رایگانی1؛ علی فتح طاهری* 2؛ علی نقی باقرشاهی2؛ میثم سفیدخوش3 | ||
1دانشجوی دکتری فلسفه، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، ایران. | ||
2دانشیار گروه فلسفه، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، ایران | ||
3استادیار گروه فلسفه، دانشگاه شهید بهشتی، ایران | ||
چکیده | ||
رتوریک که در ادبیات فلسفی ما به خطابه برگردانده شده است، بهعنوان یکی از صناعات خمس که اقناعی اما غیریقینی است شناخته میشود و فلسفهورزان آن را بهعنوان صناعتی غیرفلسفی و غیرمعتبر کنار نهادهاند. در چنین خوانشی این فن ارزش فلسفی ندارد و هدف خطیبان فریفتن مخاطبان و جلب نظر آنان است؛ پس گفتار یقینی باید خطابهزدایی شود؛ اما مطالعه فیلسوفان آغازین و بهویژه ارسطو نشان میدهد که رتوریک نه یکی از شاخههای منطق غیریقینی که خدمتگذار سیاست و از فنون متمم حکمت عملی است و چون حکمت عملی از شاخههای فلسفه است با فلسفه نیز مرتبط میشود. افلاطون رتوریک را بر ضد سیاست جامعه میدانست. ارسطو نیز ابتدا تحت تأثیر افلاطون، به خطابۀ فراگیر در زمان خود که بر نوع قضایی تکیه دارد و روش آن سوفسطایی است انتقاد میکند، و سپس تلاش میکند با توجه به ضرورت رتوریک در جوامع سیاسی، رتوریک مطلوب را برای به سعادت رسیدن جامعه آموزش دهد. او با استفاده از قیاس خطابی نسبت رتوریک با مقدمات یقینی را تنظیم کرده و با تاکید بر خطابۀ شورایی بر حیثیت سیاسی آن صحه میگذارد. در این پژوهش تلاش شده تا با مطالعۀ آثار ارسطو این ادعا در اندیشه او پیگیری و دلالتهای سیاسی رتوریک روشن گردد. | ||
کلیدواژهها | ||
رتوریک؛ خطابه؛ ارسطو؛ سیاست؛ منطق | ||
مراجع | ||
Ahmadi, A. (2016). Criticism and Review of Aristotle's Rhetoric Book, Researches of the First National Conference on Criticism of Humanities Texts and Books, Vol. 1, 67-83. (In Persian) Aristotle. (2009). Nicomachean Ethics, translated by M. H. Lotfi, Tarh-e no. (In Persian) Aristotle. (2016). Rhetoric, translated by I. Saadat, Hermes. (In Persian) Aristotle. (2021). Politics, translated by I. Saadat, Nil. (In Persian) Black, E. (1965). Rhetorical Criticism: A Study in Method. Macmillan. Burke, M. (2008). Advertising Aristotle: A Preliminary Investigation into the Contemporary Relevance of Aristotle’s Art of Rhetoric. Found Science, 13(3-4), 295-305. Charsoghi Amin, T. (1999). Political Rhetoric in Iran, Logos. (In Persian) Cooper, J. M. (1994). Ethical-Political Theory, in: Aristotle's Rhetoric. In Aristotle's Rhetoric, pp. 193-210, Princeton University Press. Copleston, F. (1989). A History of Philosophy, translated by S. J. Mojtabavi, Vol. 1, Knowledge and Cultural (Elmi - Farhangi). (In Persian) Enos, R. (2001) Ancient Greek Writing Instruction, in: A Short History of Writing Instruction. Mahwah, Routledge. Foos, S. (2009). Rhetorical Critism, Exploraition and practical, 1st edition. Waveland Press. Freeman, O. (1963). Problems of Rural Social Change, The American Journal of Economics and Sociology, 22(4), 472-480 Gaines, R. (2000). Aristotle's Rhetoric and the Contemporary Arts of Practical Discourse, Southern Illinois University Press. Garver, E. (1994). Aristotle's Rhetoric: An art of character. University of Chicago Press. Green, R; Zinke, R. (1993). The Rhetorical Way of Knowing and Public Administration. Administration & Society 25(3), 317-334. https://doi.org/10.1177/009539979302500303 Grimaldi, W. (1972). Studies in the philosophy of Aristotle's rhetoric, Steiner. Heidegger, M. (2006). Being and Time, translated by S. Jamadi, Qoqhnoos. (In Persian) Heydari, A. A. (2017). Rhetoric in Philosophical Hermeneutics, Hikmat and Philosophy, 13(50), 41-64. (In Persian) https://doi.org/10.22054/wph.2017.7707 Hollingdale, J. R. (2007). History of Western Philosophy, translated by A. Azarang, Vol. 8, Qoqhnoos. (In Persian) Homer. (2010). Iliad, translated by H. Ebrahimi, Ofogh. (In Persian) Jay, J. D. F. (2006). Cast the Tomahawks on this side of the council fire with me: An analysis of a North American Indian Debate, Journal of Intercultural Disciplines, Vol. 6, pp. 105-115. Kennedy, G (1991). Explanatory Sections on Rhetoric: a theory of civic discourse by Aristotle. Oxford University Press. Kennedy, G. (1963). Greek Rhetoric under Christian Emperors. Princeton University Press. Kennedy, G. (1994). A New History of Classical Rhetoric. Princeton University Press. Kennedy, G. (2007). Explanatory Sections on Rhetoric: a theory of civic discourse by Aristotle. Oxford University Press. Martin, J. (2013) Politics and Rhetoric: a critical introduction. Routledge. Mirhadi, D. C. & LeeToo, Y. (2000). Trnce: Isocrataes, Antidodis. University of Texas Pub. Murphy, J. J & et al. (2013). A synoptic History of Classical Rhetoric, Routledge. Olmsted, W. (2004). A Companion to Rhetoric and Rhetorical Criticism. Publishing Ltd. Plato. (2000). Collection of Plato, translated by M. H. Lotfi, Khwarazmi. (In Persian) Randall, J. (1962). Aristotle, Columbia University Press. Richards, J. (2008). Rhetoric. Routledge. Rupcic, T. (2017). Founding Speech: Aristotle’s Rhetoric as Political Philosophy, Toronto University Press. Triadafilopoulos, T. (1999). Politics, Speech, and the Art of Persuasion: Toward an Aristotelian Conception of the Public Sphere. The Journal of Politics, 61(3), 741- 757. Yack, B. (2006). Rhetoric and Public Reasoning: An Aristotelian Understanding of Political Deliberation, Political Theory, 34(4), 417-438. https://doi.org/10.1177/0090591706288232 Yoos, G. (2009). Politics & Rhetoric, Palgrave Macmillan. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,178 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 241 |