آمار
| تعداد نشریات | 44 |
| تعداد شماره‌ها | 1,323 |
| تعداد مقالات | 16,270 |
| تعداد مشاهده مقاله | 52,952,903 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 15,623,781 |
تاثیر آموزش ذهن‌آگاهی بر افزایش توجه و کنترل پرخاشگری در هنرجویان موسیقی 7 تا 12 | ||
| فصلنامه پژوهش های نوین روانشناختی | ||
| دوره 17، شماره 67، آذر 1401، صفحه 77-86 اصل مقاله (624.88 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/jmpr.2022.15299 | ||
| نویسندگان | ||
| بتول حراج زاده1؛ طهمورث آقاجانی هشجین* 2؛ عبدلله علیزاده2 | ||
| 1دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روان شناسی عمومی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. | ||
| 2استادیار، گروه روان شناسی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. | ||
| چکیده | ||
| پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش ذهن‌آگاهی بر افزایش توجه و کنترل پرخاشگری در هنرجویان موسیقی 7 تا 12 سال آموزشگاه‌های موسیقی صورت گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان هنرجوی موسیقی در آموزشگاه موسیقی خانه هنر شهر تهران در زمستان 1399 و بهار 1400 بود. از این جامعه تعداد 30 کودک به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه، (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری کودکان واحدی و همکاران (1387) و آزمون توجه مانلی و همکاران (2001) بود. گروه آزمایش هشت جلسه مداخله ذهن‌آگاهی طبق پروتکل ارائه شده توسط بایر (2006) را دریافت کردند ولی گروه کنترل هیج مداخله روانشناختی دریافت نکردند. علاوه بر شاخص‌های توصیفی از تحلیل کوواریانس چندمتغیره برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که آموزش ذهن‌آگاهی بر بهبود توجه (توجه پایدار، توجه انتخابی و کنترل توجه) و کاهش پرخاشگری (کلامی - تهاجمی، فیزیکی – تهاجمی، رابطه‌ای و خشم تکانشی) کودکان هنرجوی موسقی اثربخشی معناداری دارد (0/05>P). نتیجه پژوهش بیانگر این بود که استفاده از ذهن‌آگاهی به عنوان یک درمان روانشناختی جهت بهبود توجه و کاهش پرخاشگری در کودکان هنرجوی موسقی مورد توجه و استفاده قرار گیرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ذهن‌آگاهی؛ توجه؛ پرخاشگری؛ کودکان هنرجوی موسیقی | ||
| مراجع | ||
|
اکبری مطلق, م. (1394). مقایسه ویژگی‌های عصب روانشناختی کودکان فراگیر موسیقی و عادی دوره دبستان. فصلنامه علمی ـ پژوهشی عصب روانشناسی, 1(1), 66-74.
باعزت، ف.، و نوری زاده، ن. (1397). تأثیر بسته آموزشی-شناختی دانشگاه یوتا بر ابعاد توجه پایدار, انتخابی, و انتقالی کودکان خردسال. سلامت روان کودک (روان کودک), 5(3 ), 58-68.
حبیب دوست، م. (1395). مبانی آموزش موسیقی. دومین کنفرانس ملی راهکارهای توسعه وترویج آموزش علوم در ایران.
حمیدی، ف؛ سیدنوری، س. و کریمی لیچاهی، ر. (1393). مقایسه مشکلات رفتاری دانش آموزان با و بدون ناتوانی های یادگیری از دیدگاه معلمان. فصلنامه سلامت روان کودک، ۱(۱)، ۱۹-۲۶.
حمیدی، م؛ شریعت، س؛ آقابزرگی، س. و کشاورز محمدی، ر. (1398). اثربخشی ذهن آگاهی کودک‌محور بر تکانشگری و پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال رفتاری برون نمود. فصلنامه سلامت روان کودک، ۶ (۴)، ۱۴۴-۱۵۵.
رستمی، ح؛ فتحی، آ.، و خیری، ا. (1398). بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی در کاهش پرخاشگری و افزایش سلامت روانی سربازان. آموزش بهداشت و ارتقای سلامت ایران, 7(1 ), 109-117.
زمانی امیرزکریا، ر؛ فضیلت پور، م. و توحیدی، ا. (1397). اثربخشی آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر توجه پایدار و دلزدگی تحصیلی. راهبردهای شناختی در یادگیری, 6(10 ), 77-93.
سعدالهی، ع؛ قربانی، ر؛ بختیاری، ج؛ سلمانی، م؛ خادمی، ا؛ محمدی، ن. و همکاران.. .(1398). شیوع اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی در دانش‌آموزان پایه اول تا سوم مدارس ابتدایی شهر سمنان. کومش، ۲۱ (۲)، ۲۹۲-۲۹۷.
قاسم تبار، س؛ حسینی، م؛ حاجی تبار فیروزجایی، م. و گودرزی، ن. (1394). اثربخشی آموزش موسیقی در توانایی‌هوشی کودکان پیش‌دبستان. فصلنامه روان شناسی تربیتی, 11(37), 139-159.
کثیریان، ن؛ میرزایی، ه؛ پیشیاره، ا. و فرهبد، م. (1397). بررسی الگوهای عملکرد توجهی در کودکان با اختلال یادگیری ریاضی با استفاده از آزمون «توجه روزمره برای کودکان». آرشیو توانبخشی (توانبخشی), 19(1), 76-85.
گودرزی، ا؛ گل محمدی، ع؛ بشیرگنبدی، س. و صمدی، ساره. (1397). اثربخشی ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر افکار خودکشی و پرخاشگری در سربازان وظیفه. فصلنامه طب انتظامی، ۷ (۴)، ۱۴۷-۱۵۲.
لهاک، ع. و اسدی، ج. (1399). اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر میزان توجه و پرخاشگری در کودکان زیر دوازده سال. پژوهش های روانشناسی اجتماعی، 10(40)، 1-20.
نریمانی، م؛ پرزور، پ. و بشرپور، س. (1394). مقایسه‌ی تنظیم خلق منفی و بیانگری هیجانی در دانش آموزان با و بدون اختلال یادگیری خاص. نشریه پژوهش در نظام های آموزشی، 9(31)، 69-90.
واحدی، ش؛ فتحی آذر، ا.؛ حسینی نسب، س. و مقدم، م. (1387). بررسی پایایی و روایی مقیاس پرخاشگری پیش دبستانی و ارزیابی میزان پرخاشگری در کودکان پیش دبستانی ارومیه. اصول بهداشت روانی, 10(1 (پیاپی 37)), 15-24.
Chan, R. C., Wang, L., Ye, J., Leung, W. W., & Mok, M. Y. (2008). A psychometric study of the Test of Everyday Attention for Children in the Chinese setting. Archives of Clinical Neuropsychology, 23(4), 455-466. Connor, D. F., Newcorn, J. H., Saylor, K. E., Amann, B. H., Scahill, L., Robb, A. S., ... & Buitelaar, J. K. (2019). Maladaptive aggression: with a focus on impulsive aggression in children and adolescents. Journal of child and adolescent psychopharmacology, 29(8), 576-591. Cooley, E. L., & Morris, R. D. (1990). Attention in children: A neuropsychologically based model for assessment, Developmental Neuropsychology, 6 (3), 239-274. Cotton, S., Kraemer, K. M., Sears, R. W., Strawn, J. R., Wasson, R. S., McCune, N., ... & Delbello, M. P. (2020). Mindfulness‐based cognitive therapy for children and adolescents with anxiety disorders at‐risk for bipolar disorder: A psychoeducation waitlist-controlled pilot trial. Early intervention in psychiatry, 14(2), 211-219. Fathi, N., Hassani Mehraban, A., Akbarfahimi, M., & Mirzaie, H. (2017). Validity and Reliability of the Test of Everyday Attention for Children (TEACh) in Iranian 8-11 year old normal students. Iranian Journal of Psychiatry and Behavioral Sciences, 11(1), e2854. Franco, C., Amutio, A., López-González, L., Oriol, X., & Martínez-Taboada, C. (2016). Effect of a mindfulness training program on the impulsivity and aggression levels of adolescents with behavioral problems in the classroom. Frontiers in psychology, 7, 1385-1397. Gillions, A., Cheang, R., & Duarte, R. (2019). The effect of mindfulness practice on aggression and violence levels in adults: A systematic review. Aggression and violent behavior, 48, 104-115. Hommel, B., Chapman, C. S., Cisek, P., Neyedli, H. F., Song, J. H., & Welsh, T. N. (2019). No one knows what attention is. Attention, Perception, & Psychophysics, 81(7), 2288-2303. Layton, T. J., Barnett, M. L., Hicks, T. R., & Jena, A. B. (2018). Attention deficit–hyperactivity disorder and month of school enrollment. New England Journal of Medicine, 379(22), 2122-2130. Lee, C. S., Ma, M. T., Ho, H. Y., Tsang, K. K., Zheng, Y. Y., & Wu, Z. Y. (2017). The effectiveness of mindfulness-based intervention in attention on individuals with ADHD: A systematic review. Hong Kong Journal of Occupational Therapy, 30, 33-41. Lischinsky, J. E., & Lin, D. (2020). Neural mechanisms of aggression across species. Nature neuroscience, 23(11), 1317-1328. Manly, T., Robertson, I. H., Anderson, V., & Nimmo-Smith, I. (1999). The Test of Everyday Attention for Children (TEA-CH). Bury St. Edmunds: Thames Valley Test Company. Martinelli, A., Ackermann, K., Bernhard, A., Freitag, C. M., & Schwenck, C. (2018). Hostile attribution bias and aggression in children and adolescents: A systematic literature review on the influence of aggression subtype and gender. Aggression and violent behavior, 39, 25-32. Michalak, J., Steinhaus, K., & Heidenreich, T. (2020). (How) do therapists use mindfulness in their clinical work? A study on the implementation of mindfulness interventions. Mindfulness, 11(2), 401-410. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 364 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 377 |
||