تعداد نشریات | 44 |
تعداد شمارهها | 1,303 |
تعداد مقالات | 16,020 |
تعداد مشاهده مقاله | 52,489,993 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 15,217,506 |
بررسی تنوع ژنتیکی تودههای گیاه سنگینک (Lathyrus sativus L.) ایران از لحاظ صفات زراعی و پروتئینهای ذخیرهای دانه | ||
دانش کشاورزی وتولید پایدار | ||
مقاله 3، دوره 20، شماره 2، مرداد 1389، صفحه 29-42 اصل مقاله (283.33 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
ناصر مهنا؛ مصطفی ولیزاده؛ جاوید عمارت پرداز* | ||
دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز | ||
چکیده | ||
با توجه به کاهش تعداد گونههای زراعی قابل دسترس برای اصلاح کنندگان نباتات ، بررسی گیاهان زراعی غیر مشهور مانند گیاه سنگینک (Lathyrus sativus ) ضروری به نظر میرسد. در این تحقیق به منظور بررسی تنوع صفات زراعی و ریختشناختی بین تودههای بومی سنگینک ایران ، 26 توده در قالب یک طرح حجیم شده به صورت بلوکهای کامل تصادفی با پنج تکرار و سه شاهد در مزرعه کاشته شدند. صفات زمان رسیدگی، تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در نیام، بیوماس خشک، وزن صد دانه و عملکرد دانه در بوته مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیههای آماری دادهها نشان داد که بین تودهها از لحاظ صفات زراعی اختلاف معنیداری وجود دارد. در این آزمایش ، تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در بوته و وزن هزار دانه، همبستگی بالایی را با عملکرد دانه در بوته داشتند. تجزیه کلاستر تودهها بر اساس صفات زراعی به روش UPGMA، تودههای مورد مطالعه را به سه گروه جدا گانه تقسیم نمود : الف) تودههای تبریز1و2، ب) توده اراک -246 و ج) سایر تودهها. تنوع پروتئینهای کل ذخیرهای دانه در این 26 توده سنگینک و دو گونهLathyrus cicer و L. ochrus با استفاده ازروش الکتروفورز SDS-PAGE مورد مطالعه قرار گرفت و در مجموع تعداد 19 نوار پروتئینی برای آنها تشخیص داده شد. تجزیه کلاستر تودهها و گونهها بر اساس وجود و عدم وجود نوارهای پروتئینی به روش UPGMA وبا معیار فاصله ضریب تطابق ساده توانست توده سنگینک تبریز و دو گونه دیگر را از بقیه تودهها تفکیک نماید وسایر تودهها در یک خوشه جداگانه قرار گرفتند. | ||
کلیدواژهها | ||
پروتئینهای ذخیرهای دانه؛ تنوع ژنتیکی؛ سنگینک؛ Lathyrus | ||
مراجع | ||
اهدائی ب، 1373. اصلاح نباتات ، نشر مشهد. فرشادفر ع، 1376. روششناسی اصلاح نباتات. دانشگاه رازی کرمانشاه.
گلگلاب ح، 1356. گیاه، راهنمای گیاهی. چاپ دوم. ناشر: کتابفروشی دهخدا، تهران. محمدینسب س ح، 1374. کاربرد الکتروفورز در گیاه زراعی سنگینک و تجزیه ژنتیکی آنزیمهای مورد مطالعه. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز. ولیزاده م، 1376. استفاده از الکتروفوزپوتیینها در ازیابی فاصله ژنتیکی گونههای یونجه. مجله علوم کشاورزی ایران، جلد 28 ,شماره 2:9-17.
Alba E, Polignano GB, De Carlo D and Mincione A, 2001. Electrophoretic phenotype of different enzymes in some entries of Lathyrus sativus L. Center for Legumes in Mediterranean Agriculture, University of Western Australia. Lathyrus Lathyrism Newsletter 2(1): 15-20.
Baldev BS, Ramanujam and Jain HK, 1990. Pulse crops. Publishing Co. P. vt. Ltd. India.
Borojevic S, 1990. Principles and methods of plant breeding. Elsevier Science Publishers B. V.
Campbell CG, Mehra RB, Agrawal SK, Chen AM, Abd-El Moneim A, Khawaja CR, Yadov, Tay JV and Araya WA, 1994. Current status and future strategy in breeding grasspea (Lathyrus sativus). Euphytica 73: 167-175.
Cooke RJ, 1992. The use of electrophoresis for plant variety identification. Pp: 171-191. In: Agrawal PK, and Dadlani M. Techniques in seed science and technology. South Asian Publishers. New Delhi. Int. Book Co., N. J. Dahiya BS and Jeswani LM, 1989. Estimation of genetic variance by full-sib and half-sib analysis in grasspea. Indian J Agric Sci 44: 829-832.
De Flaco EF, Basso and Ianneli P, 1991. Morphological and productive features of ecotypes of chickling vetch (Latyrhus sativus L.). Agr Med 121: 99-109.
Deshpande SS and Campbell CG, 1992. Genotype variation in BOAA, condensed tannins, phenolics and enzyme inhibitors of grasspea (Lathyrus sativus). Canadian J Plant Sci 72(4): 1037-1047.
Federer WT, 2005. Augmented split block experiment design. Agron J 97: 578-586.
Firingioglu H, Karagullu N, Unal S, Abd-El Moneim A and Beniwal SPS,1995. Improving feed legumes for the central highlands of Turkey. Regional symposium on integrated crop-livestock system in the dry areas of West Asia and North Africa: Amman (Jordan). ICARDA, p 34.
Ochatt S, Durieu P, Jacas L and Pontecaille C, 2001. Protoplast, cell and tissue cultures for the biotechnological breeding of grasspea (Lathyrus sativus L.). Center for Legumes in Mediterranean Agriculture, University of Western Australia. Lathyrus Lathyrism Newsletter 2(1): 35-38.
Polignano GB, Bisignano V, Tomaselli V, Uggenti P, Alba V and Della Gatta C, 2009. Genotype ×Environment International in grasspea (Lathyrus sativus L.) lines. International J Agron 2009(1) : 1-7.
Quader, M. 1991. Heterosis in relation to gene action in Khesari (Lathyrus sativus, India). Indian J Genet Plant Breed 4(1-2): 55-57.
SinghAK, Gurtu S and Ramabunathan R, 1994. Phylogenetic relationship in the genus Arachis based on seed protein profiles. Euphytica 74: 219-225.
Talukdar D, 2009. Dwarf mutations in grasspea (Lathyrus sativus L.): Origin, morphology, inheritance and linking studies. J Genet 25: 165-175.
Tiwari KR and Campbell CG, 1996. Inheritance of neurotoxin (ODAP) content, flower and seed coat color in grasspea (Lathyrus sativus L.). Euphytica 91(2): 195-203.
Wolff, G. 1980. Investigation on the relations within the family Papilionaceae on the basis of electrophoretic banding patterns. Theor Appl Genet 57: 225-232.
Yuns AG and Jackson MT, 1991a. Phenotypic polymorphism of six enzymes in the grasspea (Lathyrus sativus L.). Euphytica 55(1): 33-42.
Yuns AG and Jackson MT, 1991b. The gene pools of the grasspea (Lathyrus sativus L.). Plant Breeding 106: 319-328. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,832 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 953 |