University of Tabriz
Islamic World Science Citation Center (ISC)
Mohseni, H. (2022). Portion of Expert in Application & Evidencing by Helpfulness Science (Comparative Study in Iran, USA & French Legal Systems). , 13(26), 153-181. doi: 10.22034/law.2021.46266.2915
Hassan Mohseni. "Portion of Expert in Application & Evidencing by Helpfulness Science (Comparative Study in Iran, USA & French Legal Systems)". , 13, 26, 2022, 153-181. doi: 10.22034/law.2021.46266.2915
Mohseni, H. (2022). 'Portion of Expert in Application & Evidencing by Helpfulness Science (Comparative Study in Iran, USA & French Legal Systems)', , 13(26), pp. 153-181. doi: 10.22034/law.2021.46266.2915
Mohseni, H. Portion of Expert in Application & Evidencing by Helpfulness Science (Comparative Study in Iran, USA & French Legal Systems). , 2022; 13(26): 153-181. doi: 10.22034/law.2021.46266.2915

Portion of Expert in Application & Evidencing by Helpfulness Science (Comparative Study in Iran, USA & French Legal Systems)

مطالعات حقوق تطبیقی معاصر
Article 7, Volume 13, Issue 26, March 2022, Pages 153-181    PDF (581.73 K)
Document Type: Research Paper
DOI: 10.22034/law.2021.46266.2915
Author
Hassan Mohseni*
Associate Professor , University of Tehran
Abstract
In discourse on science and litigation, the expert is a traditional role in legal systems, whether as witness-like expert or as separate evidence. The approach of legal systems is not same as witness-like expert. Developing rational standards along with public acceptance of results and methodologies and principles that are relevant to facts and data is the approach of the US legal system to evaluate the knowledge of the expert opinion. In civil law system, including Iranian civil law, some criteria are emphasized, but the principle of free evaluation of the court is criticized in this article. The question is how the judge can ignore the knowledge gained by the expert opinion if the standard of validation and helpfulness is acquired. The link between two seemingly unrelated proofs - “witness” and “expert” -  opens up some nodes in accepting the “science” in courts. Iranian legal system should take some rational criteria for evaluating experts’ opinion. 
Keywords
Good Science; Junk Science; Fit; Free Evaluation; Certainty; DNA
References
الف) فارسی

- کتاب‌ها

  1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج ۶، (تهران: اسلامیه، ۱۳۷۹).
  2. بروجردی عبده، محمد، اصول محاکمات حقوقی، (تهران: شرکت سهامی انتشار، 1397).
  3. جعفری لنگرودی، محمدجعفر، دایره المعارف علوم اسلامی، قضایی، ج ۲، (تهران: گنج دانش، چ ۳، 1381).
  4. حسینی‌نژاد، حسینقلی، ادلة اثبات دعوی، (تهران: دانش‌نگار، ۱۳۸۱).
  5. سنگلجی، محمد، آیین دادرسی در اسلام، به کوشش محمدرضا بندرچی، (قزوین: طه، ۱۳۸۰).
  6. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی، ج ۳، (تهران: دراک، چ ۲۰، ۱۳۸۸).
  7. صدرزاده افشار، سید محسن، ادلة اثبات دعوا در حقوق ایران، (تهران: مرکز نشر دانشگاهی، چ ۴، ۱۳۸۵).
  8. کاتوزیان، ناصر، اثبات و دلیل اثبات، ج ۱، (تهران: میزان، ۱۳۸۰).
  9. کاتوزیان، ناصر، اثبات و دلیل اثبات، ج۲ ، (تهران: میزان، ۱۳۸۸).
  10. کاتوزیان، ناصر، حقوق خانواده، ج ۲، (تهران: شرکت سهامی انتشار، 1389).
  11. محسنی، حسن، ادارۀ جریان دادرسی مدنی (بر پایۀ همکاری و در چارچوب اصول دادرسی)، (تهران: شرکت انتشار، چ 4، ۱۳۹۷).
  12. مصدق، محمد، دستور در محاکم حقوقی، (تهران: شرکت سهامی انتشار، چ ۳، ۱۳۹۷).
  13. یوسف‌زاده، مرتضی، ادله، (تهران: شرکت سهامی انتشار، ۱۳۹۷).
 

- مقالات

  1. پیله، اعظم؛ سید علی علوی قزوینی؛ علی رضیئی، «بررسی حجیت آزمایش دی ان ای (DNA) در نفی نسب»، مجلۀ علمی- پژوهشی حقوق خصوصی، (1392).
  2. توسلی جهرمی، منوچهر، «وزن ادلة قانونی»، مجله دیدگاه‌های حقوقی، ش ۳3-۳2 (۱۳۸۳).
  3. جعفری لنگرودی، محمدجعفر، «علم آزاد در گردش ادلۀ اثبات دعوی»، مجله دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، ش 21 (1358).
  4. حسن‌زاده، مهدی، «مبانی فقهی اعتبار نظر اهل خبره»، فصلنامۀ حقوق، ش ۲ (۱۳۸۹).
  5. خلعتبری، ارسلان، «کارشناسی»، کانون وکلا، ش ۱۸ و ۱۹ (۱۳۲۹).
  6. ساعی، سید محمدهادی، ثقفی، مریم، «بررسی اعتبار نظر کارشناس از منظر فقه و حقوق»، مجلة حقوقی دادگستری، ش ۳ (۱۳۹۲).
  7. صبوری، علیرضا و حمیده یادگاری، «مقایسۀ کارایی گروه‌های اصلی و فرعی خونی یا DNA Typing در رد رابطۀ پدر و فرزندی»، مجلۀ علمی پزشکی قانونی، ش 1 (1386).
  8. صفایی، سید حسین، «ارزش اثباتی شهادت در حقوق خصوصی»، ترجمۀ حبیب‌الله رحیمی، پژوهش حقوق و سیاست، ش 13 (1383).
  9. طبایی، مهشیدسادات، «نقش آزمایش دی.ان.ای. در اثبات نسب در فقه امامیه و حقوق ایران»، ندای صادق، ش 56 (۱۳۹۱).
  10. کاتوزیان، ناصر، «کارشناسی؛ علم و تجربه در خدمت عدالت»، مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، ش 62 (1382).
  11. کریمی، عباس، «تبیین منطقی دلیل قضایی»، مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، ش 4 (1386).
  12. محسنی، حسن و رضا مرادی‌نژاد، «مطالعۀ تطبیقی راهکارهای جبران زیان ناشی از سبب مجمل و ناشناس»، فصلنامۀ مطالعات حقوق خصوصی، ش 1 (1389).
 

- مجموعه مقاله‌ها

  1. محسنی، حسن، «اندیشه‌های دکتر جعفری لنگرودی دربارة علم در دلایل اثبات»، مجموعه مقالات، همایش ملی بزرگداشت دکتر جعفری لنگرودی، (تهران: گنج دانش، ۱۳۹۸).
ب) عربی

  1. نجفى، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ج ۴۳،‌ (بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۱۳ ق).
  2. شهید ثانى، زین‌الدین‌بن على عاملی، مسالک الأفهام إلى تنقیح شرائع الإسلام، ج ۱۵، (قم: مؤسسة المعارف الإسلامیه، 1413 ق).
  3. حلّى، نجم‌الدین، جعفر‌بن حسن، شرائع الإسلام فی مسائل الحلال و الحرام، ج 1 و ۲، (قم: مؤسسۀ اسماعیلیان، 1408).
  4. بجنوردى، سید حسن، القواعد الفقهیة، ج ۱۷، (قم: نشر الهادی، 1419).
ج) فرانسه و انگلیسی

- Books

  1. Amrani-Mekki, Soraya et Yves Strickler, Procédure civile, (Paris: PUF, 2014).
  2. Cadiet, Loïc et Emmanuel Jeuland, Droit judiciaire privé, Paris: Litec, 9e éd, 2016.
  3. Code de procédure civile, (CPC), Annoté par : Laurent Dargent, sous la dir. de Pierre Callé, (Paris: Dalloz, 2018).
  4. McCormick, Charles T., McCormick's Evidence, (USA, West Academic Publishing, 2014).
  5. Taruffo, Michele, Evidence, in: Mauro Cappelletti (Editor in Chief), The International Encyclopedia of Comparative Law Vol. XVI, Chapter 7, (Boston, J.C.B. MOHR, 2004).
  6. Wigmore, J. H., Evidence, Treaties on Anglo-American System of in Trial at Common Law, (Boston, Little Brown, 3rd, 1940).
- Articles and Essays

  1. Capra, Daniel J, “The Daubert Puzzle”, Georgia Law Review 32 (1998), No. 3.
  2. Giannelli, P. C., “Forensic science: Daubert's failure”. Case Western Reserve Law Review, 68(3) (2018).
  3. Heinzerling, L., “Doubting Daubert”. Journal of Law and Policy, 14(1) (2006).
  4. Jeuland, Emmanuel, “Expertise”, in: CADIET, Loïc, (dir.), Dictionnaire de la justice, (Paris: PUF, 2004).
  5. Mnookin, Jennifer L. & Gross, Samuel R., “Expert Information and Expert Evidence: A Preliminary Taxonomy”, Seton Hall Law Review, Vol. 34 (2003).
  6. Scheck, B. C., “DNA and daubert”, Cardozo Law Review, 15 (6) (1993).
د) اینترنتی

  1. JUSTIA, US Supreme Court: https://supreme.justia.com/cases/federal/us/509/579/case.pdf
  2. (visited date November 28, 2019).
  3. Federal Rules of Evidence as amended to December 1, 2015: https://www.law.cornell.edu/rules/fre/rule_701-706 (visited date November 28, 2019).
ﻫ) رأی‌ها

  1. http://j.ijri.ir/SubSystems/Jpri2/Search.aspx (November 29, 2019)
  2. DAUBERT et ux., individually and as guardians ad litem for DAUBERT, et al. v. MERRELL DOW PHARMACEUTICALS, INC. certiorari to the united states court of appeals for the ninth circuit 92–102. Argued March 30, 1993—Decided June 28, (1993).
Statistics
Article View: 557
PDF Download: 541


Journal Management System. Powered by Sinaweb