تعداد نشریات | 44 |
تعداد شمارهها | 1,303 |
تعداد مقالات | 16,020 |
تعداد مشاهده مقاله | 52,487,045 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 15,213,994 |
زایش دوبارۀ حماسه از فلسفۀ نیچه | ||
مجله پژوهش های فلسفی | ||
مقاله 13، دوره 10، شماره 19، آبان 1395، صفحه 273-302 اصل مقاله (764.16 K) | ||
نوع مقاله: مقاله علمی- پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
رضا صمیم1؛ فرهاد سلیمان نژاد* 2 | ||
1استادیار پژوهشکدۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری | ||
2دانش آموخته کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران | ||
چکیده | ||
برخی از مفسرین ایرانیِ نیچه، با تفسیری افراطی، اندیشۀ او را بدیل عرفان ایرانی تعبیر کردهاند. چنین تفسیری از بیخ و بن خطا و نافیِ مبانی هستیشناختی، ارزشی، و اخلاقیِ نیچه است. اندیشۀ نیچه نه از انگارههای عرفانی، بلکه از ارزشهای حماسی آبستن است. برای فهم او باید از قهرمانان ایلیاد هومر و شاهنامۀ فردوسی چون آخیلس و رستم استمداد جست نه عرفایی چون شبلی و حلاج. علت این سوء فهم، ناتوانیِ مفسرین ایرانی در تشخیص حد فارغ میان عرفان و حماسه است. نسبت میان حماسه و عرفان، مغایرت است نه مشابهت. ممکن است جهانبینیِ عرفانی شباهتهایی با جهانبینیِ حماسی داشته باشد؛ لکن این شباهتها صرفاً صوری است و در بنیانهای هستیشناختی، معرفتی، و اخلاقی، حماسه ناقض عرفان است. با گشادهستی و اِعمال رواداریِ بسیار، میتوان عرفان را بدیل شقی از حماسه انگاشت که به تأسی از شاهرخ مسکوب آن را «حماسۀ منفی» مینامیم. همچنین اندیشۀ نیچه بیش و پیش از آنکه از سرچشمههای فرهنگ ایرانی سیراب شده باشد، از منابع فرهنگ یونانی آبشخور گرفته است. استمداد نمادین نیچه از شخصیت زرتشت نیز نمیتواند برهان محکمی برای دفاع از دعاویِ اینچنینی باشد. ضمن اینکه فهم نیچه از زرتشتیگری بسیار مغشوش و مغلوط است. الغرض! با تقید به اصل عقلانیت در تفسیر، و نیز با تأکید بر اصولی چون خودبنیادی، اصالت اراده، ذم بیکنشی، و آریگویی به زندگی، فلسفۀ نیچه را میتوان تقلایی فلسفی برای باززاییِ فرهنگ حماسی در افق زمانه و فرهنگ مدرن بهشمار آورد. | ||
کلیدواژهها | ||
نیچه؛ عرفان؛ حماسه؛ حماسه منفی؛ اخلاق حماسی؛ هستیشناسیِ حماسی | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,304 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 194 |