تعداد نشریات | 43 |
تعداد شمارهها | 1,275 |
تعداد مقالات | 15,751 |
تعداد مشاهده مقاله | 51,867,011 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 14,690,719 |
بررسی نقش رویکرد حدیث محوری در گسترش تیغ زنی و قمه زنی در دوران صفویه | ||
فصلنامه تاریخ نامه ایران بعد از اسلام | ||
مقاله 11، دوره 12، شماره 28، مهر 1400، صفحه 243-263 اصل مقاله (448.73 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/jiiph.2021.14176 | ||
نویسندگان | ||
وصال حسین اف* 1؛ محمدرضا جباری2 | ||
1دانشجوی دکتری تاریخ تشیع جامعه المصطفی العالمیه قم | ||
2دانشیار مؤسسه آموزشی و پرورشی امام خمینی قم | ||
چکیده | ||
رویکردهای مختلف علمی در مطالعات اسلامی مؤثر است؛ یکی از این رویکردها حدیثمحوری است. حدیثمحوری هنگام تعارض ادله، محوریت و اولویت را به حدیث میدهد. علمای اخباری بهصورت آگاهانه این رویکرد را داشتند، اما برخی علمای دیگر نیز در مواردی تحتتأثیر برخی روایات قرار گرفته و بهصورت ناآگاهانه آنها را بر ادله قرآنی و عقلی مقدم کردهاند. این تحقیق حول محور این پرسش بود که رویکرد حدیثمحوری در گسترش تیغزنی و قمهزنی در دوران صفویه (907-1135ق) چه نقشی را ایفا کرده است؟ به نظر میرسید رویکرد حدیثمحوری برخی علمای شیعه از مهمترین عوامل و زمینههای گسترش تیغزنی و قمهزنی در عزاداری عاشورا در دوران صفویه بوده است. این تحقیق در پی آن بود که پشتوانه مذهبی گسترش تیغزنی و قمهزنی در دوران صفویه را که عبارت از رویکرد حدیثمحوری است، به دست آورده، توجه جوامع علمی را به آن جلب کند و ریشه فکری گسترش بدعتهای عزاداری را ارائه نماید. این کار، پژوهش بنیادی، توصیفیتحلیلى بود و با توجه به میانرشتهای (تاریخیحدیثی) بودن آن، در برخی موارد از روشهای نقلی، تحلیل رجالی و تحلیل متن نیز استفاده شد. درنتیجه تحقیق به دست آمد که برخی علمای عصر صفوی تحتتأثیر برخی روایات قرار گرفته، در مقابل تیغزنی و قمهزنی در عزاداری عاشورا سکوت اختیار کردند، برخی نیز آن را تأیید نمودند و درنتیجه، هر دو گروه موجب گسترش آن در میان شیعیان شدند. با توجه به وجود ادله عقلی و قرآنی درباره حرمت این کار، موضع علمای یادشده چیزی جز حدیثمحوری نیست. | ||
کلیدواژهها | ||
تیغزنی؛ قمهزنی؛ حدیثمحوری؛ دوران صفویه؛ علمای شیعه | ||
مراجع | ||
کتابها
مقالهها
منابع انگلیسی
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 300 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 255 |