آمار
| تعداد نشریات | 45 |
| تعداد شماره‌ها | 1,387 |
| تعداد مقالات | 17,009 |
| تعداد مشاهده مقاله | 54,703,922 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 17,255,739 |
ارزیابی منبع محور مناطق نمونه گردشگری بر اساس مدلهای رقابتمندی مقصدهای گردشگری (TDC) و تحلیل تصمیم‌گیری چند معیاره (MCDA) | ||
| نشریه علمی پژوهشی مدیریت کسب و کارهای بین المللی | ||
| مقاله 5، دوره 5، شماره 1 - شماره پیاپی 17، فروردین 1401، صفحه 101-121 اصل مقاله (980.28 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/jiba.2021.43907.1617 | ||
| نویسندگان | ||
| دیاکو عباسی* 1؛ محمد تقی تقوی فرد2 | ||
| 1مدرس، گروه مدیریت گردشگری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| 2دانشیار گروه مدیریت صنعتی، دانشگاه علامه طباطبایی، ایران | ||
| چکیده | ||
| یکی از چالشهای مهم مدیران گردشگری ، درک واقعی از عوامل مسیر موفقیت مقصد گردشگری، است. بنابراین مهم است زمینه‌ای که توسعه گردشگری در آن رخ می دهد و چگونگی تکامل آن برای دستیابی به موقعیت رقابتی به درستی ارزیابی شود. هدف این مطالعه تعیین اهمیت نسبی مشخصه‌هایی است که تعیین‌کننده‌ی مزیتهای نسبی نه رقابتی در فرایند توسعه و سرمایه‌گذاری مقصدها است. برای تحلیل از روش تصمیم‌گیری MCDA به عنوان روشی نوآورانه در زمینه تجارت مقصدهای گردشگری در ترکیب با مدل رقابتمندی مقصد گردشگری (TDC) مزیتهای منبع محور برای سه منطقه نمونه گردشگری استفاده شده است. از روش نمونه‌گیری قضاوتی، شامل 15 کارشناس و متخصص گردشگری آشنا با مناطق نمونه این تحقیق، استفاده شد. بر طبق یافته‌های تحقیق، معیار " ویژگی‌های طبیعی، اجتماعی فرهنگی و فیزیکی منطقه" و همچنین معیار "دسترسی به منابع انسانی توانمند و تحصیل‌کرده و روحیه‌ی بالای مهمان‌نوازی و تمایل مردم برای مشارکت در توسعه‌ی گردشگری" به ترتیب با ارزیابی 41.7 و 27.2 درصد و نرخ ناسازگاری (IR) قابل قبول کمتر از 0.1، از اهمیت نسبی به مراتب بالاتری در سنجش مزیت نسبی مناطق مورد مطالعه، مورد ارزیابی قرار گرفت. منطقه دریاچه مهاباد با 46.6 درصد نسبت به 2 منطقه گردشگری دیگر از اولویت بالاتری برای توسعه گردشگری انتخاب شد. در پایان مدل تصمیم‌گیری چند معیاره‌ی در ترکیب با الگوهای رقابتمندی مقصدهای گردشگری به عنوان یک ابزار اثربخش برای ارزیابی توان رقابتمندی و مزیت‌سنجی مناطق برای توسعه‌ی گردشگری ارزیابی می‌شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| مزیت نسبی؛ مزیت رقابتی؛ رقابتمندی بین المللی گردشگری؛ MCDA (تصمیم‌گیری چند معیاره‌ی) | ||
| مراجع | ||
|
آقازاده، هاشم. انصاری، منوچهر. خبیری، سید حسین. خوشنویس، مژده. (1399). مرور سیستماتیک عوامل کلیدی موفقیت جهان‌زادها. فصلنامه مدیریت کسب و کار بین‌المللی. 3، 1-21.
پدرام، محمود. (1373). تمدن مهاباد. مجموعه آثار باستانی از قلعه دم دم تا تخت سلیمان. نشر هور.
عسگرنژادنوری، باقر. زارعی، قاسم. بشیرخداچرستی، رامین. صائب‌نیا، سمیه. ناظراصل، امین (1399). بررسی قابلیت‌های بازاریابی و استراتژی بازاریابی بر عملکرد تجاری شرکتهای صادراتی (مورد مطالعه: صنعت شکلات تبریز). فصلنامه مدیریت کسب و کار بین‌المللی. 3، 87-65.
علی‌اکبری، اسماعیل، مرصوصی، نفیسه، جاللآبادی، لیلا. (1399). تدوین سناریوهای مؤثر بر آینده گردشگری پایدار شهر کرمان با رویکرد آینده‌پژوهی، فصلنامه مطالعات مدیریت گردشگری، 50، 1-34.
فضل‌زاده، علیرضا. عبدی، سهراب. (1397). رقابت در بازار محصول، دقت سود پیشبینی شده توسط مدیریت، نوع مالکیت:شواهدی از شرکتهای بین‌المللی. فصلنامه مدیریت کسب و کار بین‌المللی. 1، 65-47.
غضبانی، راحله. امین بیدختی، علی‌اکبر. جعفری، سکینه. حقیقت، حسن. (1399). عوامل موثر بر رقابت‌پذیری مقصد ژئوتوریسم. فصلنامه مدیریت گردشگری، 1، 93-63.
Bris, A., & Caballero, J. (2015). Revisiting the fundamentals of competitiveness: A proposal. IMD world competitiveness yearbook (pp. 492–503).
Butler, R. (1980). The concept of a tourist area cycle of evolution: Implications for management of resources. Canadian Geographer, 24,5e12.
Bordas, E. (1994). Competitiveness of tourist destinations in long distance markets. The Tourist Review, 4(3), 3-9.
Chon, K. S., & Mayer, K. J. (1995). Destination competitiveness models in tourism and their application to Las Vegas. Journal of Tourism Systems and Quality Management, 1(2), 3.
De Keyser, R., & Vanhove, N. (1994). The competitive situation of tourismin the Caribbean area methodological approach. Tourism Review, 49(3), 19–22.
Dwyer, L., & Kim, C. (2003). Destination competitiveness: Determinants and indicators. Current Issues in Tourism, 6(5), 369–414.
Enright, M. J., Scott, E. E., & Dodwell, D. (1997). The Hong Kong advantage. OUP Catalogue. Oxford University Press.
Holloway, J. C., Humphreys, C., Davidson., R. (2017). The business of tourism. Prentice Hall.
Lai WH, Vinh NQ. ) 2013(. An application of AHP approach to investigate tourism promotional effectiveness. Tourism and Hospitality Management.19(1):1-22.
Manente, M. (2005). Challenges for city tourism competitiveness. WTO Forum: New Paradigms for City Tourism Management (pp. 1–3). Istanbul: Turkey. June.
Michael, N., Reisinger, Y., Hayes, J, P. (2019). The UAE's tourism competitiveness: A business perspective. ttps://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S2211973619300133.
Poon, A. (1993). Tourism, technology and competitive strategies. Oxon, UK: CAB International.
Goldner, Charles a. And J.R. brent Ritchie. (2011). Tourism: principles, practices, philosophies (10th ed). Wiley, Hoboken, NJ.
Kao, C., Wu, W. Y., Hsieh, W. J., Wang, T. Y., Lin, C., & Chen, L. H. (2008). Measuring the national competitiveness of Southeast Asian countries. European Journal of Operational Research, 187(2), 613–628.
Laurent Botti &Nicolas Peypoch. (2013). Multi-criteria ELECTRE method and destination competitiveness. Tourism Management Perspectives, 6, 108–113.
Porter, M. E. (1980). Competitive strategy: Techniques for analyzing industries and competitors. New York: free Press.
Porter, M. E. (1990) The competitive advantage of nations. London: The McMillan Press.
Sharpley, R. & Telfer, D. J. (2015). Tourism and Development Concepts and Issues. 2nd Edition. CHANNEL VIEW PUBLICATIONS: London.
Ritchie, J. R. B., Crouch, G. I., & Hudson, S. (2000). Assessing the role of consumers in the measurement of destination competitiveness as sustainability. Tourism Analysis, 5, 69-76.
Ritchie, J. R., & Crouch, G. I. (2003). The competitive destination: A sustainable tourism perspective. Cabi.
Rowley, H. V., Peters, G. M., Lundie, S., & Moore, S. J. (2012). Aggregating sustainability indicators: Beyond the weighted sum. Journal of Environmental Management, 11, 24–33.
Zhang, H., Gu, C. -L., Gu, L. -W., & Zhang, Y. (2011). The evaluation of tourism destination competitiveness by TOPSIS & Information entropy — A case in the Yangtze River Delta of China. Tourism Management, 32 ,443–451.
Norbert Vanhove. (2011). The economics of tourism destination. London: Heinemann.
Theodosiou. M., Kehagias. J., Katsikea. E. (2012). Strategic orientations, marketing capabilities and firm performance: An empirical investigation in the context of frontline managers in service organizations. Industrial Marketing Management, 41(7). 1058-1070.
Yanhong Zhou, Kudzayi Maumbe, Jinyang Deng, Steven W. Selin. (2015). Resource-based destination competitiveness evaluation using a hybrid analytic hierarchy process (AHP): The case study of West Virginia. Tourism Management Perspectives, 15, 72-80.
Zehrer, A., Smeral, E., & Hallmann, K. (2016). Destination competitiveness - a comparison of subjective and objective indicators for winter sports areas. Journal of Travel Research, 56(1), 55–66.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 490 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 419 |
||