تعداد نشریات | 44 |
تعداد شمارهها | 1,301 |
تعداد مقالات | 15,903 |
تعداد مشاهده مقاله | 52,152,949 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 14,923,333 |
تاثیر یک ماه فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی معتادان تحت درمان | ||
جامعه شناسی سبک زندگی | ||
دوره 7، شماره 17، شهریور 1400، صفحه 92-111 اصل مقاله (404.79 K) | ||
نویسندگان | ||
یعقوب بدری آذرین* 1؛ محمد موسائی2؛ معصومه حضرتی اطهر2 | ||
1دانشیار، گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. | ||
2کارشناسی ارشد، گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
چکیده | ||
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک ماه فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی معتادان تحت درمان بود. روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده که به صورت کاربردی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه (فعالیت بدنی و گروه کنترل) انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد معتاد هروئینی که بیش از 3 سال مصرف سابقه دارند، میباشد که جهت درمان به یکی از کمپهای واقع در تبریز در بازه زمان مشخص رجوع کردهاند که ۳۰ نفر از آنها به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. روش نمونه گیری به صورت در دسترس و هدفمند از جامعه این معتادان بود که مدت سه سال سابقه مصرف داشتند و دامنه سنی آنها بین ۲۳ تا ۵۰ سال بودند. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک داوطلبان به عنوان پیش آزمون کیفیت زندگی SF-36 آنها توسط پرسشنامه اندازه گیری شد. بعد از مرحله پیش آزمون، آزمودنیهای گروه تجربی، به مدت یک ماه، سه روز در هفته در ساعت مقرر در محل مورد نظر آزمونگر حضور یافتند و به صورت گروهی، تحت نظارت مستقیم به انجام فعالیت بدنی منتخب پرداختند. زمانی که برای هر دو گروه در نظر گرفته شده یکسان بوده به طوری که در طول زمان پژوهش سعی شده برای هر دو گروه تعداد افراد مساوی با سنین مساوی در نظر گرفته شود. سرانجام در پایان یک ماه فعالیت بدنی، یکبار دیگر تمامی آزمودنیها به پرسشنامه کیفیت زندگی به عنوان پس آزمون پاسخگو بودند. همچنین برای گروه کنترل هیچ گونه فعالیت بدنی و تحرکی در نظر گرفته نشده بود. نتایج نشان داد که بین کیفیت زندگی معتادان تحت درمان دارای فعالیت بدنی در یک ماه با معتادان تحت درمان غیر فعال اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0 >P). در نتیجه میزان تغییرات کیفیت زندگی در گروه آزمایش بطور معنیداری بیشتر از گروه کنترل میباشد. با توجه به یافتههای حاصل از پژوهش، میتوان نتیجهگیری نمود که با به کارگیری یک برنامه ورزشی منظم، میتوان سطح کیفیت زندگی را در ابعاد مختلف در معتادان را افزایش داد. چکیده بلند: مقدمه اصطلاح کیفیت زندگی، اصطلاح نسبتاً جدیدی در ادبیات دانشگاهی است (نریمانی و همکاران، ۱۳۹۰). کیفیت زندگی یک مفهوم کلی است که تمام جنبههای زیستی را، شامل رضایت مادی، نیازهای حیاتی بهعلاوه جنبههای انتقالی نظیر توسعه فردی، خودشناسی و بهداشت اکوسیستم را پوشش میدهد. استعمال مواد مخدر سابقه طولانی در میان جوامع داشته و شکلهای مصرف آن متنوع بوده و به زمینههای مساعد در هر جامعه بستگی دارد. در این تحقیق با توجه به توسعه رو به رشد اعتیاد سعی شده تا راهکاری برای درمان معتادان پیشنهاد کرد و برای اولین بار تأثیر فعالیتهای بدنی را در معیارهای کیفیت زندگی افراد معتاد تحت درمان اندازهگیری کرد. درنهایت آنچه بهعنوان مسئله در پژوهش حاضر مدنظر است این است که آیا فعالیتهای بدنی منظم در بهبود کیفیت زندگی مرحله بعد از ترک تأثیر دارد؟ ابزار پژوهش روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده که بهصورت کاربردی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با دو گروه (فعالیت بدنی و گروه کنترل) انجام شد. جامعه آماری این پژوهش معتادان هروئینی هستند که بیش از 3 سال سابقه مصرف دارند. که جهت درمان به یکی از کمپهای واقع در تبریز در بازه زمان مشخص رجوع کردهاند که ۳۰ نفر از آنها بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. روش نمونهگیری بهصورت در دسترس و هدفمند از جامعه این معتادان بود که مدت سه سال سابقه مصرف داشتند و دامنه سنی آنها بین ۲۳ تا ۵۰ سال بودند. داوطلبان بعد از آگاهی از نحوه انجام تحقیق فرم رضایتنامه را مطالعه و امضا کردند. سپس اطلاعات دموگرافیک افراد شامل سن، قد، وزن و شاخص توده بدنی آنها ثبت شد. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک داوطلبان بهعنوان پیشآزمون کیفیت زندگی SF-36 آنها توسط پرسشنامه اندازهگیری شد. بعد از مرحله پیشآزمون، آزمودنیهای گروه تجربی، بهمدت یک ماه، سه روز در هفته در ساعت مقرر در محل مورد نظر آزمونگر حضور یافتند و بهصورت گروهی، تحت نظارت مستقیم به انجام فعالیت بدنی منتخب پرداختند. زمانی که برای هر دو گروه در نظر گرفته شده یکسان بوده بهطوریکه در طول زمان پژوهش سعی شده برای هر دو گروه تعداد افراد مساوی با سنین مساوی در نظر گرفته شود. سرانجام در پایان یک ماه فعالیت بدنی، یکبار دیگر تمامی آزمودنیها به پرسشنامه کیفیت زندگی بهعنوان پسآزمون پاسخگو بودند. همچنین برای گروه کنترل هیچگونه فعالیت بدنی و تحرکی در نظر گرفته نشده بود. برای آزمون فرضیههای پژوهش از آزمون آماری تی مستقل استفاده شد. تجزیهوتحلیل یافتهها نتایج نشان داد که بین کیفیت زندگی معتادان تحت درمان دارای فعالیت بدنی در یک ماه با معتادان تحت درمان غیرفعال اختلاف معنیداری وجود دارد (05/0 >P). در نتیجه میزان تغییرات کیفیت زندگی در گروه آزمایش بهطور معنیداری بیشتر از گروه کنترل است. بحث و نتیجهگیری با توجه به یافتههای حاصل از پژوهش، میتوان نتیجهگیری نمود که با بهکارگیری یک برنامه ورزشی منظم، مداوم و دارای پذیرش خوب از سوی گروه سنی سالمندان، میتوان سطح کیفیت زندگی را در ابعاد مختلف در این افراد افزایش داد و راه را برای سالم پیر شدن و برخوردار بودن از سلامتی در این دوره از زندگی هموار نمود. | ||
کلیدواژهها | ||
کیفیت زندگی؛ فعالیت بدنی؛ معتادان | ||
سایر فایل های مرتبط با مقاله
|
||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 498 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 464 |