تعداد نشریات | 44 |
تعداد شمارهها | 1,303 |
تعداد مقالات | 16,020 |
تعداد مشاهده مقاله | 52,487,055 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 15,214,000 |
تحلیل آماری نتایج حاصل از کاربرد روش های پارامتریک و مدل Almagra در ارزیابی تناسب اراضی | ||
دانش آب و خاک | ||
مقاله 5، دوره 21، شماره 4، آذر 1390، صفحه 65-80 اصل مقاله (322.1 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
حسین رضائی؛ فرزین شهبازی* ؛ سید سیامک علویکیا | ||
دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز | ||
چکیده | ||
ارزیابی اراضی گامی مهم در مطالعات خاکشناسی و توسعه کشاورزی پایدار میباشد. در این تحقیق سه روش استوری، ریشهدوم و مدل آلماگرا[1] به منظور ارزیابی کیفی تناسب اراضی شهرستان اهر واقع در استان آذربایجانشرقی به مساحت تقریبی 9000 هکتار برای محصولات گندم، ذرت، سیبزمینی و سویا مورد استفاده قرار گرفت. به منظور بررسی کاربرد هر یک از روشهای مذکور برای انواع محصولات مورد مطالعه، از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج هر سه روش نشان داد که محصولات گندم، ذرت، سیبزمینی و سویا به ترتیب بیشترین تناسب را برای اراضی دارا میباشند. تعداد کلاسهای تناسب بدست آمده از بکارگیری مدل آلماگرابا رتبههای بالاتر بیش از روشهای پارامتریک بود. نتیجه بررسی اثر متقابل نوع محصول در نوع روش ارزیابی تناسب اراضی نشان داد که مدل آلماگرا نسبت به ریشهدوم و آن هم نسبت به استوری، اراضی را در کلاسهای تناسب بالاتر قرار میدهد. علت را میتوان در ماهیت مدل آلماگرا که بر مبنای روش محدودیت ساده و یا حداکثر عمل میکند و یا به عدم تأثیر فاکتور اقلیم در کلاسبندی نسبت داد. بنابراین میتوان بیان نمود که استفاده از مدل آلماگرا فقط از جنبه ارزیابی خاک بوده و برای ارزیابی تناسب اراضی بایستی این مدل در توالی با مدلهای Terraza و Cervatana مورد استفاده قرار گیرد و در مواقعی که اقلیم عامل محدود کننده نباشد نتایج ارزیابی خاک معادل با ارزیابی اراضی خواهد بود. بررسی اثر متقابل نوع محصول و نوع خاک نیز نشانگر تفاوت معنیدار کاربرد روشهای مذکور در انواع خاکها میباشد. علت بروز رتبههای بالاتر برای اراضی توسط مدل آلماگرا را میتوان به ماتریس تأثیر ویژگیهای خاک در نوع محدودیتها نسبت داد. تلفیق نتایج حاصل از مدل آلماگرا و همچنین روشهای پارامتریک با GIS میتواند نقشههای زمین مرجع با دقت بالا ایجاد کند که موجب فهم و تفسیر هر چه بهتر وضعیت تناسب منطقه برای انواع محصولات باشد. | ||
کلیدواژهها | ||
ارزیابی اراضی؛ تحلیل آماری؛ روشهای پارامتریک؛ مدل آلماگرا | ||
مراجع | ||
بنایی م ح، 1377. نقشه رژیم های رطوبتی و حرارتی ایران. مؤسسه تحقیقات خاک و آب. بینام، 1386. گزارش اطلاعات هواشناسی ایستگاه سینوپتیک شهرستان اهر. سازمان هواشناسی استان آذربایجان شرقی. پاکپور ربطی ا، جعفرزاده عا، شهبازی ف و عماری پ، 1390. مقایسه مدل Almagra با روش پارامتریک ریشه دوم در ارزیابی اراضی. دوازدهمین کنگره علوم خاک ایران. دانشگاه تبریز، تبریز. تقیزاده ز، جعفرزاده عا و شهبازی ف، 1390. مقایسه ارزیابی کیفی تناسب اراضی برای گندم، آفتابگردان و ذرت با سیستم های FAO و میکرولیز در ایستگاه تحقیقاتی کرکج. دوازدهمین کنگره علوم خاک ایران. دانشگاه تبریز، تبریز. شهبازی ف و جعفرزاده عا، 1383. ارزیابی کیفی تناسب اراضی شرکت تعاونی تولید خوشه مهر بناب برای محصولات زراعی گندم، جو، یونجه، پیاز، چغندرقند و ذرت. مجله دانش کشاورزی، جلد 14 شماره 4. صفحه های 68 تا86 . شهبازی ف، 1387. بررسی سیستم تصمیمگیری میکرولیز بعنوان روشی نوین در ارزیابی تناسب اراضی (مطالعه موردی: بخشی از اراضی جنوب شهرستان اهر). رساله دکتری خاکشناسی، دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز. ممتاز حر، جعفرزاده عا و نیشابوری مر، 1385. ارزیابی کیفی تناسب اراضی یخفروزان شهرستان اهر برای برخی از گیاهان زراعی متداول کشت در منطقه. مجله دانش کشاورزی، جلد 16 شماره 3. صفحه های 67 تا81 . یزدیصمدی ب، رضائی ع و ولیزاده م. 1383. طرحهای آماری در پژوهشهای کشاورزی. انتشارات دانشگاه تهران. Anonymus, 1954. Diagnosis and improvement of saline and alkali soils. USDA Handbook. 60, Washington, DC, USA. Salinity Staff, 190P.
Anonymus, 1992. Soil survey laboratory methods and procedures for collection soil sample. USDA. SCS. Soil Surv. Invest. Rep. Gov. Print. Office, Washington, DC.
Bower CA, Reitemeier RF and Fireman M, 1952. Exchangeable cation analysis of saline and alkali soils. Journal of Soil Science 73: 251-261.
Darwish KM, Wahba MM and Awad F, 2006. Agricultural soil suitability of Haplo-soils for some crops in Newly Reclamid areas of Egypt. Journal of Applied Science Research 2 (12):1235-1243.
De la Rosa D, Moreno JA and Garcia LV, 1992. Expert evaluation system for assessing field vulnerability to agrochemical compounds in Mediterranean region. Journal of Agriculture Engineering Research 56: 153-164.
De la Rosa D, Crompvoets J, Mayol F and Moreno JA, 1996. Land vulnerability evaluation and climate change impacts in Andalucia: Soil erosion and contamination. Int Agrophysics 10: 225-238.
De la Rosa D, Mayol F, Diaz-Pereira E, Fernandez M and De la Rosa DJr, 2004. A land evaluation decision support system (MicroLEIS DSS) for agricultural soil protection. Environmental Modeling and Software 19: 929-942.
Erdogan HE, Yuksel M and De la Rosa D, 2006. Bioclimatic classification using Mediterranean agro-ecological evaluation approach in Ceylanpinar State Farm (Turkey), Pp.738-744 International Soil Meeting on “Soil Sustaining Life on Earth, Managing Soil and Technology”, Sanliurfa, Turkey.
FAO, 1976. A framework for land evaluation. Food and Agriculture Organization of the United Nations. Rome, Italy. Soils Bulletin 32: P72.
Garcia JL, De la Rosa D and Bojorquez JI, 2006. Relative agricultural aptitude of the Tuxpan municipality, Nayarit, using Almagra model of the MicroLEIS system. Investigating of the geography, Bulletin the Institute of Geography, UNAM 59: 59-73.
Goss MJ, 1993. Soil Specific Crop Management. A Workshop in Research and Development Issues. Robert PC, Rust RH and Larsen WE (eds). American Society of Agronomy, Crop, Science Society of American and Soil Science Society of Amrican, Madison, WI, USA.
Jafarzadeh AA and Abbasi G, 2006. Qualitative land suitability evaluation for the growth of onion, potato, maize and alfaalfa on soil of the Khalatpushan research station. Biologia 61: 349-352.
Jafarzadeh AA, Shahbazi F and Shahbazi MR, 2009. Suitability evaluation of some specific crops in Souma area (Iran), using Cervatana and Almagra models. Biologia 64(3): 541-545.
Kelgenbaeva K, 2002. Adaptation of a Mediterranean land suitability model for Inner-Alpine Basins of Altai. Pp.109-114. 7th International Symposium on HighMountain Remote Sensing Cartography, ICA, Austria.
Klingebile AA and Montogomery PH, 1996. Agricultural Hand book. No:210, USDA, Washington.
Kutter A, Nachtergaele FO and Verheye WH, 1997. The new FAO approach to land use planning and management, and its application in Sierra Leone. ITC Journal 3: 278-283.
Nelson DW and Sommers LE, 1982. Total carbon, organic carbon and organic matter. Pp.539-579. In: Page AL (ed). Methods of soil analysis. Part2: Chemical and Microbiological Properties. No 9, Soil Science Society of Amrican, Madison. WI.
Rhoades JD, 1982. B. Soluble salts. Pp. 167-179. In: Page AL (ed). Methods of soil analysis. Part2: Chemical and Microbiological Properties. No 9, Soil Science Society of Amrican, Madison. WI.
Shahbazi F, De la Rosa D, Anaya-Romero M, Jafarzadeh AA, Sarmadian F, Neyshabouri M.R. and Oustan S, 2008. Land use planning in Ahar area (Iran) using MicroLEIS DSS. International Agrophysics 22: 277-286.
Sys C, Van Ranst E and Debaveye J, 1991. Land evaluation. Part II: Methods in land evaluation. General Administration for Development Cooperation Agric. Publ. No:7, Brussels, Belgium.
Sys C, Van Ranst E and Debaveye J, 1993. Land evaluation. Part III: Crop requirements. General Administration for Development Cooperation Agric. Publ. No:7, Brussels, Belgium.
Thysen L, 2000. Agriculture in the information society. Journal of Agricultural Engineering Reseach 76: 279-303.
Wahba MM, Darwish KM and Awad F, 2007. Suitability of specific crops using MicroLEIS program in Sahal Baraka, Farfara Oasis, Egypt. Journal of Applied Science Research 3(7): 531-539. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3,314 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,718 |