آمار
| تعداد نشریات | 45 |
| تعداد شمارهها | 1,433 |
| تعداد مقالات | 17,642 |
| تعداد مشاهده مقاله | 57,428,115 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 19,181,520 |
تأثیر کاربرد لجن فاضلاب شهری بر آبگریزی و منحنی رطوبتی خاک | ||
| دانش آب و خاک | ||
| مقاله 7، دوره 25، شماره 3، آذر 1394، صفحه 75-90 اصل مقاله (1.24 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| نگار نورمهناد* 1؛ سید حسن طباطبائی2؛ محمد رضا نوری امامزادهای3؛ شجاع قربانی دشتکی4؛ عبدالرحیم هوشمند5 | ||
| 11- استادیار گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران | ||
| 22- دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه شهرکرد | ||
| 33 -دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه شهرکرد | ||
| 44 –دانشیار گروه خاکشناسی، دانشگاه شهرکرد | ||
| 55- دانشیار گروه آبیاری و زهکشی دانشکده مهندسی علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز | ||
| چکیده | ||
| لجن فاضلاب مقدار نسبتاً زیادی نمک و مواد آلی دارد که بر ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی خاک تأثیر میگذارد. در این تحقیق اثر افزودن لجن فاضلاب شهری بر آبگریزی و نقاط مهم منحنی رطوبتی خاک بررسی گردید. به این منظور از خاک با بافت لوم رسی استفاده شد که این خاک از منطقهای در مجاورت تصفیهخانه فاضلاب فولادشهر- اصفهان برداشت شد و مقادیر مختلفی (25، 50،65 و 80 درصد) از لجن تصفیهخانه فاضلاب شهری به آن اضافهشده بهاینترتیب تیمارهای S25%، S50%، S65%،S80% بهدست آمدند و با تیمار شاهد (بدون لجن فاضلابS0) مقایسه شدند. حدوداً 50 روز بعد از افزودن لجن آبگریزی آنها با استفاده از روش نفوذ قطره آب (WDPT) و مولاریته محلول اتانول (MED) تعیین شد. با افزودن مقادیر فوق درجات آبگریزی اندک تا شدید در خاک ایجاد شد. منحنی رطوبتی تیمارها توسط دستگاه غشاء نایلونی فشار و دستگاه جعبه ماسهای تعیین شد، سپس با استفاده از نرمافزار SAS8 و آزمون فیشر اثر لجن فاضلاب بر پارامترهای معادله ون گنوختن مشخص شد. نتایج نشان داد که بین زمان نفوذ آب در خاک در مقیاس لگاریتم (Log (WDPT)) و مقدار ماده آلی همبستگی مثبت و خطی وجود دارد. بهعلاوه بین مقادیر WDPT و MED در آزمایشهای آبگریزی نیز رابطهای خطی با ضریب تبیین 95/0= R2 مشاهده شد. بیشترین میزان Өs در تیمار آبگریز با 80 درصد لجن فاضلاب و کمترین میزان Өs در خاک آبدوست مشاهده شد. علت این موضوع احتمالاً بافت لوم رسی و مواد آلی کمتر در خاک آبدوست و مواد آلی بالاتر در خاک آبگریز S80% است. میزان رطوبت باقیمانده Өr در تیمار آبگریز S80% نسبت به سایر تیمارها کمتر بود درحالیکه تیمار آبدوست S0 رطوبت باقیمانده بیشتری داشت. پارامتر α در تیمارهایS65% وS80% بیشتر از سایر تیمارها با درجه آبگریزی اندک بود که نشانه دامنه کوچکتری از ورود هوا به خاک هست. مقدار n با افزایش ماده آلی در تیمار S25% و S50% نسبت به مقدار آن در S0 افزایش، اما در تیمارهای S65% و S80% کاهش یافت. این موضوع میتواند بهدلیل درجه آبگریزی بالاتر و وجود مواد آبگریز در سطح ذرات خاک در تیمارهایS65% وS80% باشد. بنابراین شاید آبگریزی شدید بر روی این پارامتر نیز تأثیر گذاشته و سبب کاهش آن شود. همچنین خاکهای آبگریز، آب ثقلی و آب قابلاستفاده بیشتری نسبت به خاک آبدوست اولیه داشتند. | ||
| کلیدواژهها | ||
| آب ثقلی؛ آب قابلاستفاده؛ معادله ون گنوختن؛ مواد آلی | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,527 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,900 |
||