آمار
| تعداد نشریات | 45 |
| تعداد شماره‌ها | 1,420 |
| تعداد مقالات | 17,508 |
| تعداد مشاهده مقاله | 56,616,619 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 18,789,163 |
بررسی تقابل اینشتین-برگسون درباره زمان با در نظر گرفتن اصل عدم قطعیت زمان-انرژی | ||
| مجله پژوهش های فلسفی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 10 آبان 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی- پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/jpiut.2025.69665.4267 | ||
| نویسندگان | ||
| رحیمه صوفیانی* 1؛ بهروز ابراهیمی2 | ||
| 1دانشگاه تبریز | ||
| 2دانشگاه آزاد تبریز | ||
| چکیده | ||
| ین مقاله به بررسی مجدد مناظره معروف سال ۱۹۲۲ بین اینشتین و برگسون در مورد ماهیت زمان می‌پردازد و نکات اصلی فلسفی و علمی مورد اختلاف آن را تشریح کرده و آنها را با توجه به پیشرفت‌های فیزیک کوانتومی، مورد ارزیابی مجدد قرار می‌دهد. تصور اینشتین از زمان، بُعدی عینی، قابل اندازه‌گیری و نسبی در یک «جهان بلوکی» چهاربعدی ایستا است. در مقابل، برگسون زمان (دیرند) را به عنوان یک جریان کیفی، پیوسته و خلاق از آگاهی تصور می‌کند که در برابر تقلیل به اندازه‌گیری کمی مقاومت می‌کند. ظهور مکانیک کوانتومی، به ویژه اصل عدم قطعیت زمان-انرژی هایزنبرگ، پیچیدگی‌های جدیدی را معرفی می‌کند که این دوگانگی را به چالش می‌کشد. ویژگی‌های کوانتومی زمان، مانند عدم قطعیت ذاتی، عدم قطعیت لحظات دقیق و نقش رابطه‌ای ناظر، چارچوب قطعی فیزیک کلاسیک و نسبیتی را تضعیف می‌کند و به نظر می‌رسد، حداقل به طور سطحی، با نقد برگسون از مفاهیم فضایی و گسسته زمان طنین‌انداز می‌شود. با این حال، بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد که زمان کوانتومی همچنان یک ساختار کمی و فیزیکی متمایز از دیرند کیفی برگسون است. این مطالعه با بهره‌گیری از نظریه‌های مدرن مانند گرانش کوانتومی حلقه‌ای (آن‌طور که توسط کارلو روولی و لی اسمولین بیان شده است) و بینش‌های فیلسوفان معاصر، استدلال می‌کند که نه یک رویکرد صرفاً فیزیکی و نه یک رویکرد صرفاً فلسفی، به تنهایی نمی‌توانند ماهیت چندوجهی زمان را توضیح دهند. بلکه، یک درک جامع مستلزم ترکیبی از هر دو است و آنها را به عنوان دیدگاه‌های مکمل در مورد یک واقعیت اساسی واحد می‌شناسد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| زمان؛ فیزیک؛ کوانتوم؛ عدم قطعیت؛ برگسون؛ انشتین | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2 |
||