دانشگاه تبریز
فهرست نشریات دارای اعتبار وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC)

 آمار

تعداد نشریات45
تعداد شماره‌ها1,445
تعداد مقالات17,730
تعداد مشاهده مقاله57,906,923
تعداد دریافت فایل اصل مقاله19,525,563
زینالی عظیم, علی, مصطفی زاده بازرگان, آیدا, برزگر, مهدیس. (1404). گفتمان‌های فضایی و شکل‌گیری فرهنگ شهری در ایران: نگاهی تطبیقی به دوره‌های پیش و پس از اسلام. سامانه مدیریت نشریات علمی, 2(1), 199-217. doi: 10.22034/ihc.2025.66550.1053
علی زینالی عظیم; آیدا مصطفی زاده بازرگان; مهدیس برزگر. "گفتمان‌های فضایی و شکل‌گیری فرهنگ شهری در ایران: نگاهی تطبیقی به دوره‌های پیش و پس از اسلام". سامانه مدیریت نشریات علمی, 2, 1, 1404, 199-217. doi: 10.22034/ihc.2025.66550.1053
زینالی عظیم, علی, مصطفی زاده بازرگان, آیدا, برزگر, مهدیس. (1404). 'گفتمان‌های فضایی و شکل‌گیری فرهنگ شهری در ایران: نگاهی تطبیقی به دوره‌های پیش و پس از اسلام', سامانه مدیریت نشریات علمی, 2(1), pp. 199-217. doi: 10.22034/ihc.2025.66550.1053
زینالی عظیم, علی, مصطفی زاده بازرگان, آیدا, برزگر, مهدیس. گفتمان‌های فضایی و شکل‌گیری فرهنگ شهری در ایران: نگاهی تطبیقی به دوره‌های پیش و پس از اسلام. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1404; 2(1): 199-217. doi: 10.22034/ihc.2025.66550.1053

گفتمان‌های فضایی و شکل‌گیری فرهنگ شهری در ایران: نگاهی تطبیقی به دوره‌های پیش و پس از اسلام

تاریخ فرهنگ ایران
دوره 2، شماره 1، فروردین 1404، صفحه 199-217    اصل مقاله (1.55 M)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC 4.0) license I Open Access I
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/ihc.2025.66550.1053
نویسندگان
علی زینالی عظیم* 1؛ آیدا مصطفی زاده بازرگان2؛ مهدیس برزگر3
11 پژوهشگر پسا دکتری طراحی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران.
2دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، موسسه غیر انتفاعی رشدیه، تبریز، ایران.
3دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، واحد تبریز دانشگاه آزاد اسلامی ، تبریز، ایران.
چکیده
فرهنگ شهری ایران به‌عنوان یکی از غنی‌ترین بسترهای تمدنی شرق، همواره در تعامل با دین، سیاست و ساختار اجتماعی، شکل و معنای خاصی یافته است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تطبیقی عناصر شکل‌دهنده‌ی فرهنگ و ساختار شهرهای ایران در دو دوره‌ی تاریخیِ پیش و پس از ورود اسلام است؛ با تمرکز بر نحوه‌ی تحول، تداوم و بازآفرینی مؤلفه‌های فرهنگی در ساختار شهری. روش تحقیق به‌صورت توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی انجام شده است. داده‌ها با رویکرد تطبیقی تاریخی، بر پایه‌ی منابع مکتوب، شواهد معماری، و تحلیل نظریات جامعه‌شناسی تاریخی و انسان‌شناسی فرهنگی تحلیل شده‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهند که شهرهای ایرانی، پیش از اسلام عمدتاً دارای ساختارهای سلطنت‌محور، متمرکز بر قدرت دینی زرتشتی و معماری سنگین و شکوه‌نمای حکومتی بوده‌اند. اما با ورود اسلام، شهر به بستری پویا برای زندگی مردمی، عبادت، علم و تعامل اجتماعی بدل شد. فضاهایی چون مسجد جامع، بازار، مدرسه و خانقاه، جایگزین ساختارهای پیشین شده و در عین حال، بسیاری از عناصر فرهنگی ایرانی مانند نوروز، نظم باغ ایرانی و زبان فارسی در ساختار جدید تداوم یافتند. نتیجه‌گیری این پژوهش نشان می‌دهد که فرهنگ ایرانی، نه‌تنها توانسته هویت تاریخی خود را در دل تحولات سیاسی و دینی حفظ کند، بلکه با بازتفسیر مستمر مؤلفه‌های خویش، هویتی تلفیقی و منحصربه‌فرد در بستر شهر اسلامی خلق کرده است.
کلیدواژه‌ها
فرهنگ ایرانی؛ شهرهای ایران؛ پیش از اسلام؛ پس از اسلام؛ هویت شهری
مراجع
 

  1. جعفرپورنصیرمحله حلیمه، خضری احمدرضا. (1400) زمینه های پیوستگی و پایداری فرهنگی ایران در سده های نخستین اسلامی. فصلنامه مطالعات تاریخ اسلام. ۱۳ (۴۸) :۶۱-۸۶
  2. حسنی‌فر، عبدالرحمن و عباس‌زاده مرزبالی، مجید. (۱۳۹۹). مؤلفه‌های شکل‌دهنده‌ی هویت ملی ایران در فرایند تاریخی. فصلنامه جامعه‌پژوهی فرهنگ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ۱۱(۱)، ۳۱–۵۶.
  3. - امان‌پور، سعید.، و سعیدی، جعفر. (۱۳۹۶). تحلیلی بر تأثیر فرهنگ در ساخت شهرهای ایرانی-اسلامی. فصلنامه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری؛ چشم‌انداز زاگرس، ۹(۳۱)، ۱۰۴–۸۳.
  4. پور, احمد , حاتمی‌نژاد, حسین , زیاری, کرامت‌الله و کمیلی, محمد . (1392). بررسی تأثیر فرهنگ اسلامی ایرانی در مدیریت فضاهای شهری. راهبرد اجتماعی فرهنگی, 2(3), 1-22
  5. ابرقویی فرد, حمیده و منصوری, سید امیر . (1400). بازخوانی مؤلفه‌های سازندۀ سازمان فضایی شهر ایرانی پس از اسلام در سفرنامه‌های قرن نهم تا چهاردهم هجری قمری. منظر, 13(55), 20-29.
  6. پرمایه، رحیم؛ کرکه‌آبادی، زینب؛ و زندمقدم، محمدرضا. (۱۳۹۴). جایگاه فضاهای شهری در هویت‌بخشی شهرهای ایرانی-اسلامی از دیدگاه برنامه‌ریزی شهری (مورد مطالعه: منطقه ۱۲ شهرداری تهران). فصلنامه پژوهش‌های جامعه‌شناختی، 9(1)، ۱۳۴–۱۰۷.
  7. پورجعفر محمدرضا، پورجعفر علی، صفدری سیما (1394). انواع شهر اسلامی و اشاراتی به نحوه شاخص‌سازی در راستای شهری آرمانی- اسلامی پژوهش‌های معماری اسلامی، ۳ (۳) :۱۷-۱
  8. خستو, مریم . (1399). تاثیر شکل شهر بر فرهنگ: رویکردی تاریخی. فصلنامه جغرافیا (برنامه ریزی منطقه ای), 10(41), 443-459.
  9. دیلمقانی، فرشید، و قاسمی‌تر، محمدعلی. (۱۳۹۷). جایگاه هویت ملی در ایران: نگاهی به تطور تاریخی، الگوها و سیاست‌های هویت ملی. فصلنامه علمی-پژوهشی پژوهشنامه تاریخ، 13(25)، ۴۴–۹۷.
  10. زینالی عظیم, علی , بابازاده اسکوئی, سولماز , مهمانی, رقیه , فرجی, سنبل و رفیع زاده, مریم . (1402). ارزیابی بازآفرینی شهری در بافت تاریخی شهر تبریز با رویکرد فرهنگ محور.. توسعه پایدار محیط جغرافیایی, 5(8), 51-69
  11. صارمی، حمیدرضا، و بهرا، بهاره. (1400). مؤلفه‌های کیفیت مکان در شهر ایرانی-اسلامی. مطالعات شهر ایرانی-اسلامی، 43(12)، 5–
  12. صفایی‌پور, مسعود و سعیدی, جعفر . (1396). تحلیلی تاریخی بر عناصر و ساختار کالبدی فضایی شهرهای ایرانی‌ - اسلامی. اسلام و مطالعات اجتماعی, 5(شماره 3 (پیاپی 19)), 95-125.
  13. قنبری, عرفانه و عظیم‌پور کاظمی, امیرحسین . (1402). واکاوی انتقادی دیدگاه‌های موجود پیرامون چیستی «شهر ایرانی»؛ با تأکید بر مفاهیم حاکم بر شهرهای ایران در دوران پیش از اسلام. اندیشه راهبردی شهرسازی, 2(1), 52-69.
  14. کاظمی, حسین و محمدی, جمال . (1401). بررسی شاخص های تأثیرگذار در تبدیل شهر ایرانی به جهانشهر اسلامی (نمونه موردی: شهر اصفهان ). جغرافیا ( فصلنامه علمی انجمن جغرافیایی ایران), 20(74), 51-68.
  15. گنج خانلو, مصدق , احمدی, حمید و بیگدلی, محمد . (1397). مؤلفه‌های تداوم‌بخش هویت ایرانی پس از حمله اعراب. رهیافت‌های سیاسی و بین ‌المللی, 9(4), 132-159.
  16. مخلص, فرنوش , سبکرو, دلارام , عثمان مصطفی, مهربان , نبئی, یگانه , حیدری زاده شالی, مهدی , امینی مستانه, زهرا , رجب بوجانی, نگین , جاهدی, المیرا , محمدی, هدیه و حشمتی, نعیمه . (1401). خوانش منظر شهری سمنان و دامغان بر اساس عناصر سازمان فضایی. گردشگری فرهنگ, 3(9), 27-38.
  17. مشکینی ابوالفضل، بهنام مرشدی حسن، محمدی محسن (1398) فراتحلیل کیفی مقالات علمی ناظر بر مطالعات شهر ایرانی- اسلامی پژوهش‌های معماری اسلامی، ۷ (۳) :۱۵۰-۱۲۵
  18. مولائی، اصغر. (1398). بازشناسی شاخص های شکل دهنده نظم اجتماعی و فرهنگی در شهر ایرانی _ اسلامی (مقایسه تطبیقی بازار تاریخی تبریز و پاساژهای پیرامون). جامعه پژوهی فرهنگی، 10(1 )، 81-106.
  19. نوکار، بهار، کرکه‌آبادی، زینب، و ارغان، عباس. (۱۳۹۷). بررسی تأثیرات کاربری‌های شهری بر هویت شهر اسلامی (مطالعه موردی: منطقه یک شهر یزد). فصلنامه آمایش جغرافیایی فضا (دانشگاه گلستان)، ۸(۲۹)، ۱–۲۸.
  20. یوسفی فر, شهرام . (1389). الگوهای پیدایش شهر و شهرنشینی در تاریخ ایران. مجله تاریخ ایران, 3(1), 145-170.
  21. خستو، سیدابوالقاسم. (۱۳۹۹). معنا و فرهنگ در شهر ایرانی. تهران: انتشارات سمت.
  22. خواجه نظام‌الملک طوسی. (۱۳۸۴). سیاست‌نامه. تهران: شرکت سهامی انتشار.
  23. طبری، محمد بن جریر. (۱۳۷۵). شهرستان‌های ایرانشهر. ترجمه ژاله آموزگار و احمد تفضلی. تهران: نشر توس..
  24. مولایی، محمدرضا. (۱۳۹۸). فرهنگ ایرانی و تمدن اسلامی در شهرهای ایران. نامه فرهنگ اسلامی، ۲(۱)، ۷۱–۸۷.
  25. پرمایه، سمیه، محمدی زهرا، کریمی حسن. (۱۳۹۴). نقش زبان فارسی در بازتولید فرهنگ اسلامی. مطالعات زبان و هویت، ۴(۲)، ۱۳۲–۱۴۵.
  26. افوشته‌ای، عبدالله. (1375)، فتوت‌نامه سلطانی. به کوشش ایرج افشار. تهران: مرکز نشر میراث مکتوب. 
  27. سجادپور، علی. (۱۴۰۰). گفتمان فضایی و شهر اسلامی؛ تأملی در تولید قدرت از طریق فضا. نامه معماری اسلامی، 8(2)۲۲–۳۹.
  28. Ahmad, I. (2023). The Endurance and Evolution of Ancient Civilizations: Insights for Today's Challenges. Journal of Social Sciences Review, 3(4), 21–32. https://doi.org/10.54183/jssr.v3i4.393.
  29. Fanni, Z. (2006). Cities and urbanization in Iran after the Islamic revolution. Cities, 23(6), 407–411. https://doi.org/10.1016/j.cities.2006.08.003.
  30. Michel, B. (2024). Arts and culture in the city: Peripheral centrality, cultural vitality, and urban change in inner suburbs. Cities, 150, 104983. https://doi.org/10.1016/j.cities.2024.104983
  31. Razavian, M. T., Tavakkoli Nia, J., & Golchini, S. (2020). Social and cultural structure of an Iranian-Islamic city and its comparative comparison to Sana’a city. Journal of Critical Reviews, 7(2). 75-84. http://dx.doi.org/10.31838/jcr.07.02.16.
  32. Rezaei, M. (2024). The effect of cultural diversity on the insecurity of Khuzestan cities in the second half of the rule of Al-Buyeh (372-447 AH). Iranian History of Culture, 1(1), 65-85. doi: 10.22034/ihc.2024.18561. [In Persian].
  33. Abu-Lughod, J. (1987). The Islamic city: Historic myth, Islamic essence, and contemporary relevance. International Journal of Middle East Studies, 19(2), 155–176.
  34. Boyce, M. (1982). A History of Zoroastrianism. Leiden: Brill.
  35. Brodel, F. (1980). On History. University of Chicago Press.
  36. Foucault, M. (1980). Power/Knowledge: Selected Interviews and Other Writings. NY: Pantheon.
  37. Geertz, C. (1973). The Interpretation of Cultures. Basic Books.
  38. Khezri, S. A. R. and Soleymani, M. (2024). The Formation of Iranian Maritime Culture in the Sasanian-Islamic Transition: A Study of 'Active Adaptation' in Nutrition and Medicine. Iranian History of Culture, 1(1), 217-234. doi: 10.22034/ihc.2025.68736.1083. [In Persian}.
  39. Lefebvre, H. (1991). The Production of Space. Oxford: Blackwell.
  40. Mumford, L. (1961). The City in History. Harcourt, Brace & World.
  41. Razavian, M. T., Bahreini, S. H., & Deyhim, M. (2020). Continuity of cultural patterns in Iranian-Islamic cities. Cities, 97, 102–110.
  42. Mirzaei, V., Bemanian, M. R., Saremi, H. R., & Lilian, M. R. (2015). Expression of Spatial Continuity of Architecture and Urban Development within Iranian Bazaars (Case Study: Tabriz Bazaar). Ciência E Natura, 37, 305–314. https://doi.org/10.5902/2179460X20861.
  43. Braudel, F. (1980). On history. University of Chicago Press.
  44. Braudel, F. (1995). A history of civilizations. Penguin Books.
  45. Mumford, L. (1961). The city in history: Its origins, its transformations, and its prospects. Harcourt, Brace & World.
  46. Karimi, K. (1998). Continuity and change in old cities: An analytical investigation of the spatial structure in Iranian and English historic cities before and after modernization 
آوانگاری منابع فارسی

  1. Jaʿfarpour Nasīrmaḥalleh, Ḥalīmeh & Khaẓrī, Aḥmadrezā. (1400 SH). “Zamine-hā-ye Peyvastgī va Pāydārī-ye Farhangī-ye Īrān dar Sadehā-ye Nokhostīn-e Islāmī.” Faslname-ye Motāleʿāt-e Tārīkh-e Islām, 13(48), 61–86.
  2. Hasanīfar, ʿAbdolraḥman & ʿAbbāszādeh Marzbālī, Majīd. (1399 SH). “Moʾallefe-hā-ye Shakl-dahande-ye Hoviyat-e Mellī-ye Īrān dar Farāyand-e Tārīkhī.” Faslname-ye Jāmeʿe-Pazhūhī-ye Farhang, 11(1), 31–56.
  3. Emānpūr, Saʿīd & Saʿīdī, Jaʿfar. (1396 SH). “Taḥlīlī bar Taʾthīr-e Farhang dar Sākht-e Shahrhā-ye Īrānī-Islāmī.” Faslname-ye Joghrāfiyā va Barnāmeh-Rīzī-ye Shahrī; Cheshmandāz-e Zāgros, 9(31), 83–104.
  4. Pour, Aḥmad; Ḥātemī-Nezhād, Ḥoseyn; Zīyārī, Kerāmatollāh; Kamīlī, Moḥammad. (1392 SH). “Barrasi-ye Taʾthīr-e Farhang-e Islāmī-ye Īrānī dar Modīriyat-e Fazāhā-ye Shahrī.” Rāhbord-e Ejtemāʿī Farhangī, 2(3), 1–22.
  5. Abrqūyī-Fard, Ḥamīdeh & Manṣūrī, Seyyed Amīr. (1400 SH). “Bāzkhānī-ye Moʾallefe-hā-ye Sāzande-ye Sāzmān-e Fazā-ye Shahr-e Īrānī Pas az Islām dar Safarname-hā-ye Qarn-e 9 tā 14 H.Q.” Manẓar, 13(55), 20–29.
  6. Parmāyeh, Raḥīm; Karkeh-Ābādī, Zeynab; Zandmoghaddam, Moḥammad-Reżā. (1394 SH). “Jāygāh-e Fazāhā-ye Shahrī dar Hoviyat-bakhshī Shahrhā-ye Īrānī-Islāmī (Mored-e Motāleʿe: Mantagheh 12 Shahrestāni Tehran).” Faslname-ye Pazhūhesh-hā-ye Jāmeʿe-Shenāsī, 9(1), 107–134.
  7. Pourjaʿfar, Moḥammad-Reżā; Pourjaʿfar, ʿAlī; Safdarī, Sīmā. (1394 SH). “Anvāʿ-e Shahr-e Islāmī va Eshāratī be Nahve-ye Shākhesh-sāzī dar Rāstā-ye Shahrī Ārmānī-Islāmī.” Pazhūhesh-hā-ye Meʿmārī-ye Islāmī, 3(3), 1–17.
  8. Khasṭo, Maryam. (1399 SH). “Taʾthīr-e Shakl-e Shahr bar Farhang: Rāvishī Tārīkhī.” Faslname-ye Joghrāfiyā (Barnāmeh-Rīzī-ye Mantaghehī), 10(41), 443–459.
  9. Deylmaqānī, Farshīd & Qāsemī-Tar, Moḥammad-ʿAlī. (1397 SH). “Jāygāh-e Hoviyat-e Mellī dar Īrān: Negāhī be Taṭawwor-e Tārīkhī, Olguhā va Sīyāsathā-ye Hoviyat-e Mellī.” Faslname-ye ʿElmī-Pazhūheshī-ye Pazhūheshnāmeh Tārīkh, 13(25), 44–97.
  10. Zeynālī ʿAzīm, ʿAlī; Bābāzādeh Eskoʾī, Solmaz; Mohamānī, Raqīyeh; Farjī, Sanbol; Rafīʿzādeh, Maryam. (1402 SH). “Arzyābī-ye Bāzāfarīnī-ye Shahrī dar Bāft-e Tārīkhī-ye Shahr-e Tabrīz bā Rovesh-e Farhang-Mehr.” Toseʿe-ye Pāydār-e Mohīt-e Joghrāfiyāʾī, 5(8), 51–69.
  11. Ṣārmī, Ḥamid-Reżā & Bahrā, Bahāreh. (1400 SH). “Moʾallefe-hā-ye Keyfīyat-e Makān dar Shahr-e Īrānī-Islāmī.” Motāleʿāt-e Shahr-e Īrānī-Islāmī, 43(12), 5–24.
  12. Safāʾī-Pūr, Masʿūd & Saʿīdī, Jaʿfar. (1396 SH). “Taḥlīlī Tārīkhī bar ʿAnāṣer va Sākhtar-e Kālebdī-ye Fazā-ye Shahrhā-ye Īrānī-Islāmī.” Islām va Motāleʿāt-e Ejtemāʿī, 5(3/19), 95–125.
  13. Qanbarī, ʿErfāneh & ʿAzīm-Pūr Kāz̄emī, AmīrḤoseyn. (1402 SH). “Vākāwī-ye Enteqādī-ye Dīdgāh-hā-ye Mojūd Pirāmūn-e Chīstī-ye ‘Shahr-e Īrānī’: bā Taʾkīd bar Mafāhīm-e Ḥākem bar Shahrhā-ye Īrān dar Dowrān-e Pīsh az Islām.” Andīsheh Rāhbordī-ye Shahr-Sāzī, 2(1), 52–69.
  14. Kāz̄emī, Ḥoseyn & Moḥammadi, Jamāl. (1401 SH). “Barrasī-ye Shākhesh-hā-ye Taʾthīr-gozar dar Tabdīl-e Shahr-e Īrānī be Jahānshahr-e Islāmī (Mored-e Motāleʿe: Shahr-e Esfahān).” Joghrāfiyā (Faslname-ye ʿElmī Anjoman-e Joghrāfiyāʾī-ye Īrān), 20(74), 51–68.
  15. Ganjkhānlū, Moṣaddaq; Aḥmadī, Ḥamid; Bigdelī, Moḥammad. (1397 SH). “Moʾallefe-hā-ye Tadāvom-Bakhsh-e Hoviyat-e Īrānī Pas az Ḥajme-ye ʿArab.” Rahīāft-hā-ye Sīyāsī va Beyn-ol-Mellalī, 9(4), 132–159.
  16. Mokhallaṣ, Farnoush; Sabkro, Delārām; ʿOsmān, Mostafā Mehrabān; Nabīʾī, Yegāneh; Ḥeydarī-Zādeh Shālī, Mehdī; Amīnī Mastāneh, Zahra; Rajab Būjānī, Negin; Jāhedī, Elmīrā; Moḥammadi, Hedīyeh; Hashmatī, Naʿīmeh. (1401 SH). “Khānash-e Manẓar-e Shahrī-ye Semnān va Dāmghān bar Asās-e ʿAnāṣer-e Sāzmān-e Fazā-ye Shahrī.” Gardeshgarī Farhang, 3(9), 27–38.
  17. Meshkīnī, Abū al-Faẓl; Marshadī, Ḥasan; Moḥammadi, Moḥsen. (1398 SH). “Farā-Taḥlīl-e Keyfī-ye Maqālāt-e ʿElmī Nāẓer bar Motāleʿāt-e Shahr-e Īrānī-Islāmī.” Pazhūhesh-hā-ye Meʿmārī-ye Islāmī, 7(3), 125–150.
  18. Moulāʾī, Asghar. (1398 SH). “Bāzshenāsī-ye Shākhesh-hā-ye Shakl-dahande-ye Noẓm-e Ejtemāʿī va Farhangī dar Shahr-e Īrānī-Islāmī: Moqāyese-ye Taṭbīqī Bāzār-e Tārīkhī-ye Tabrīz va Pāsāj-hā-ye Pīrāmūn.” Jāmeʿe-Pazhūhī Farhangī, 10(1), 81–106.
  19. Nowkār, Bahār; Karkeh-Ābādī, Zeynab; Arghān, ʿAbbās. (1397 SH). “Barrasī-ye Taʾthīr-hā-ye Kārbarī-hā-ye Shahrī bar Hoviyat-e Shahr-e Islāmī (Motāleʿe-ye Moredī: Mantagheh 1 Shahr-e Yazd).” Faslname-ye Āmāyesh-e Joghrāfiyāʾī-ye Fazā (Dāneshgāh-e Golestān), 8(29), 1–28.
  20. Yūsufīfar, Shahram. (1389 SH). “Olgūhā-ye Peydāyesh-e Shahr va Shahrneshīnī dar Tārīkh-e Īrān.” Majalle-ye Tārīkh-e Īrān, 3(1), 145–170.
  21. Khasṭo, Seyyed Abū al-Qāsem. (1399 SH). Maʿnā va Farhang dar Shahr-e Īrānī. Tehran: Enteshārāt-e SAMT.
  22. Khājeh Neẓām-al-Molk Ṭūsī. (1384 SH). Siyāsat-nāmeh. Tehran: Sherkat-e Sahāmī-ye Enteshār.
  23. Ṭabarī, Moḥammad b. Jarīr. (1375 SH). Shahrestānhā-ye Īrānshahr. Trans. Zhaleh Āmuzgar & Aḥmad Tafażolī. Tehran: Nashr-e Tūs.
  24. Moulāʾī, Moḥammad-Reżā. (1398 SH). “Farhang-e Īrānī va Tamaddon-e Islāmī dar Shahrhā-ye Īrān.” Nāmeh-ye Farhang-e Islāmī, 2(1), 71–87.
  25. Parmāyeh, Somayeh; Moḥammadi, Zahra; Karīmī, Hasan. (1394 SH). “Naqsh-e Zabān-e Fārsi dar Bāz-Tolīd-e Farhang-e Islāmī.” Motāleʿāt-e Zabān va Hoviyat, 4(2), 132–145.
  26. Afūshtah-ī, ʿAbdollāh. (1375 SH). Fotvat-nāmeh-ye Solṭānī. Edited by Īraj Afshār. Tehran: Markaz-e Nashr-e Mīrās-e Maktūb.
  27. Sajādpour, ʿAlī. (1400 SH). “Goftegoon-e Fazā-ī va Shahr-e Islāmī: Taʾammolī dar Towlīd-e Qodrat az Ṭarīq-e Fazā.” Nāmeh-ye Meʿmārī-ye Islāmī, 8(2), 22–39.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 161
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 131


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب