آمار
| تعداد نشریات | 45 |
| تعداد شماره‌ها | 1,390 |
| تعداد مقالات | 17,014 |
| تعداد مشاهده مقاله | 54,832,240 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 17,371,528 |
تبیین نقش اکولوژی سیاسی شهری در توزیع زیرساختهای درمانی، مطالعه موردی تبریز | ||
| جغرافیا و برنامه‌ریزی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 02 مرداد 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/gp.2025.66565.3383 | ||
| نویسندگان | ||
| حسن محمودزاده* 1؛ رحیم حیدری چیانه2؛ علی اصغر شیخ لوی هرزند3 | ||
| 1استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گروه برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
| 2دانشیار، گروه برنامه‌ریزی شهری و منطقه ای، دانشکده برنامه‌ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
| 3دانشجوی دکتری، گروه برنامه‌ریزی شهری و منطقه ای، پردیس بین المللی ارس، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. | ||
| چکیده | ||
| این پژوهش نقش اکولوژی سیاسی شهری را در توزیع ناعادلانه زیرساختهای درمانی کلانشهر تبریز بررسی می کند. با استفاده از چارچوب نظری اکولوژی سیاسی شهری، تأثیر روابط قدرت، نابرابریهای اجتماعی-اقتصادی و فرآیندهای سیاسی-اکولوژیکی بر دسترسی به خدمات درمانی تحلیل شده است. داده های تحقیق از طرح تفصیلی شهر، سرشماری ۱۳۹۵ و آمار مناطق شهرداری استخراج شدند و با روش کمی و مدل رگرسیون خطی چندگانه بررسی گردیدند. متغیرهای مستقل شامل شاخصهایی مانند حاشیه نشینی، فقر، ناهنجاری های اجتماعی، بیکاری، قیمت مسکن و تراکم جمعیت، و متغیر وابسته، سرانه کاربری درمانی بود. یافته ها نشان داد توزیع خدمات درمانی در تبریز نابرابر است و ۷۲% از تغییرات آن توسط عوامل اکولوژی سیاسی توضیح داده می شود. مناطق مرکزی و شمالی شهر چهار برابر بیشتر از مناطق جنوبی و حاشیه ای به مراکز درمانی دسترسی دارند. فقر (β=-۰.۳۰)، حاشیهنشینی (β=-۰.۲۱) و ضعف امنیت زیرساختی (β=-۰.۲۴) تأثیر منفی معناداری بر سرانه درمانی دارند، در حالی قیمت بالای مسکن (β=۰.۰۵) با دسترسی بهتر همبستگی مثبت نشان می دهد. تحلیل فضایی نیز الگوی خوشهای توزیع نامتوازن خدمات را تأیید میکند. این نابرابری ها ریشه در سیاستهای نئولیبرالی، تمرکزگرایی و محرومیت ساختاری محلات کم برخوردار دارد. پژوهش بر ضرورت بازنگری در مکان یابی مراکز درمانی با اولویت دهی به مناطق حاشیه ای، تدوین برنامه های مبتنی بر عدالت فضایی و مقابله با نابرابری های نهادینه شده تأکید می کند. نتایج لزوم تلفیق ملاحظات سیاسی-اکولوژیکی در برنامه ریزی شهری برای تضمین دسترسی عادلانه به خدمات بهداشتی را آشکار می سازد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اکولوژی سیاسی شهر؛ عدالت فضایی؛ کاربری درمانی؛ رگرسیون خطی چندگانه؛ تبریز | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 10 |
||