آمار
| تعداد نشریات | 45 |
| تعداد شماره‌ها | 1,381 |
| تعداد مقالات | 16,906 |
| تعداد مشاهده مقاله | 54,421,928 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 17,098,442 |
دلالت‌های ضمنی در جای خالی سلوچ و کلیدر دولت‌آبادی | ||
| زبان و ادب فارسی (نشریه سابق دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز) | ||
| مقاله 4، دوره 51، شماره 207، بهمن 1387، صفحه 75-101 اصل مقاله (300.89 K) | ||
| چکیده | ||
| در کلیدر و جای خالی سلوچ، بخش عمده‌ای از واقعیت‌های داستانی ـ شخصیت‌ها، کنش‌ها، اشیاء و صحنه‌ها ـ علاوه بر دلالت مستقیم بر واقعیت‌های عیان و عینی، مفهومی فراتر از خود را نیز در درون خود نهفته دارند که در کل به آن‌ها دلالت ضمنی گفته می‌شود. این مفاهیم عبارت‌اند از: دلالت‌های استعاری، تمثیلی، نمادین، کنایی و مجازی. تمثیل در این‌جا، به خاطر تعلق این دو رمان به ادبیات رئالیستی، به طور کلی ـ جز در دو سه جا ـ چندان جایگاهی ندارد. استعاره نیز در معنای خاص و تخصصی آن در حوزة ادبیات منظوم قرار می‌گیرد و مفهوم عام آن نیز آن چنان کلی است که مصادیق و زیرمجموعه‌های آن را باید در اسنادهای مجازی دیگر چون نماد و کنایه و مجاز مرسل جستجو کرد. در این دو رمان، واقعیت‌های کنایی و نمادین در عین دلالت بر حقیقت وجودی خود، به دلیل قرار گرفتن در موقعیت‌های خاصی از متن ماجرا بر حقیقتی فراتر از سطح ظاهری خود نیز راه می‌برند و توان وارد شدن به قلمرو دلالت‌های مجازی را دارند. بیش‌ترین گونة دلالت‌های مجازی در این دو رمان از نوع نماد و کنایه است که در این‌جا نمونه‌های بسیاری از آن‌ها به بررسی گذاشته شده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| کلیدر؛ جای خالی سلوچ؛ دولت‌آبادی؛ نماد؛ کنایه | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,158 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 3,096 |
||